1
Para
sedulur,
ènèng
wong
sing
ngomong
nèk
aku
iki,
Paulus,
ora
wani
ngomong
nèk
adep-adepan
karo
kowé,
jaréné
waniku
nèk
aku
adoh
karo
kowé.
Jaréné
nèk
nang
layang
aku
wani
ngomong
keras.
Saiki
aku
nyuwun
marang
kowé
para
sedulur,
aku
nyuwun
karo
ati
sing
andap-asor
lan
betyik,
jalaran
Kristus
ya
kaya
ngono:
wong-wong
sing
ngomong
kaya
ngono
kuwi
pada
ditampik.
2
Dadiné
nèk
aku
teka
nang
nggonmu,
aku
ora
usah
ngomong
keras
marang
kowé,
senajan
aku
bakal
ngomong
keras
tenan
marang
wong-wong
liyané.
Awit
wong-wong
kuwi
pada
ngarani
aku
jaréné
klakuanku
kaya
wong
kadonyaan,
sing
ora
manut
marang
Kristus.
3
Ya
bener
aku
wong
urip
ing
donya
kéné
kaya
wong
liyané,
nanging
aku
ora
bakal
nglawan
guru-guru
palsu
kuwi
nganggo
tyarané
wong
sing
ora
pretyaya
marang
Kristus.
4
Gamanku
ora
gaman
kadonyaan,
ora,
nanging
gamané
Gusti
Allah,
gaman
sing
kuwat
lan
sing
bisa
ngremuk
tèbèng-tèbèngé
mungsuhé.
Tegesé,
aku
bisa
nduduhké
klèruné
guru-guru
palsu
kuwi.
5
Omongan
gedé-gedé
sing
namung
ngalang-alangi
wong-wong
marakké
ora
bisa
ngerti
pituturé
Gusti
Allah
sing
bener,
bakal
tak
rombak.
Pikiran-pikirané
manungsa
bakal
tak
garap
lan
tak
telukké
marang
kekarepané
Kristus.
6
Nèk
wis
kétok
tenan
nèk
kowé
wis
pada
manut
sak
kabèhé
marang
Kristus,
aku
bakal
nggarap
kabèh
wong
sing
nglawan
piwulangé
Kristus.
7
Para
sedulur,
kowé
kudu
ngerti
sak
beneré.
Nang
tengahmu
pantyèn
ènèng
wong
sing
ngomong
karo
kowé
nèk
dèkné
dipilih
tenan
karo
Kristus.
Wong
kuwi
kudu
ngerti
nèk
aku
pada
waé
pilihané
Kristus
lan
Kristus
ya
ngekèki
pangwasa
marang
aku.
8
Semunggoné
aku
ngegungké
bab
pangwasa
kuwi,
aku
ya
ora
isin,
awit
pangwasa
kuwi
kanggo
mbangun
kowé,
ora
kanggo
ngrusak
kowé.
9
Aku
ora
nuju
arep
medèn-medèni
kowé
karo
layang-layangku.
10
Ya
bener
ènèng
wong
sing
ngomong:
“Nang
layang
Paulus
tembungé
keras
lan
pedes,
nanging
nèk
adep-adepan
karo
awaké
déwé
dèkné
ora
sembada
blas,
ora
sembada
tembungé
lan
ora
sembada
kétoké.”
11
Wong
sing
ngomong
ngono
kuwi
kudu
ngerti
nèk
sing
tak
omong
nang
layang-layangku
ora
béda
karo
sing
bakal
tak
tindakké
nèk
aku
teka
nang
nggonmu.
12
Pantyèn
aku
ora
wani
madakké
awakku
karo
wong-wong
sing
mikiré
wis
apik
déwé,
awit
wong-wong
kuwi
bodo
banget.
Bodoné
ngéné:
lah
wong-wong
kuwi
pada
nggawé
ukuran
manut
pinemuné
déwé
terus
pada
madakké
klakuané
karo
ukurané
déwé.
13
Para
sedulur,
nèk
aku
nggunggung,
aku
ora
ngliwati
wates,
sing
tak
gunggung
kuwi
sakjeroné
wates.
Watesé
yakuwi:
penggawéan
sing
wis
dipasrahké
marang
aku
karo
Gusti
Allah.
Lan
kowé
uga
klebu
ing
penggawéanku
iki.
14
Dadiné
aku
ya
ora
ngliwati
watesé
lan
kowé
ora
tiba
ing
sak
njabané
rengganku.
Wujuté
ya
aku
sing
teka
ndisik
déwé
nang
nggonmu
nggawa
kabar
kabungahané
Kristus.
15
Para
sedulur,
nèk
aku
ngomong
nèk
kowé
dadi
rengganku,
aku
ora
goroh
lan
aku
ora
ngliwati
watesé
penggawéanku,
awit
dudu
liyané,
nanging
aku
déwé
sing
nggawa
kabar
kabungahané
Kristus
nang
nggonmu.
Nanging
pengarep-arepku,
pengandelmu
bisaa
mundak
terus,
supaya
penggawéanku
nang
tengahmu
uga
bisa
mundak
gedé,
tanpa
ngliwati
wates
sing
wis
dityatet
karo
Gusti
Allah
kanggo
aku.
16
Nèk
kuwi
wis
klakon,
aku
bisa
nggelarké
kabar
kabungahané
Kristus
nang
panggonan-panggonan
liya
sing
adoh-adoh.
Awit
aku
ora
gelem
ngegungké
bab
penggawéan
sing
wis
dikerjani
nang
keboné
wong
liya.
17
Nèk
aku
ngegung,
aku
ya
ngegungké
Gusti,
sing
ngekèki
kekuwatan
aku.
Wujuté
nang
Kitab
ketulis
ngéné:
“Sapa
sing
arep
ngegung-egungké,
apiké
wong
kuwi
ngegungké
bab
sing
ditindakké
karo
Gusti
Allah.”
18
Awit
para
sedulur,
dudu
wong
sing
ngelem
penggawéané
déwé
sing
dianggep
apik
karo
Gusti
Allah,
nanging
wong
sing
dielem
karo
Gusti
Allah
déwé,
kuwi
sing
dianggep
apik.