1
Para
sedulur,
saiki
aku
arep
ngrembuk
bab
prekara-prekara
sing
mbok
tulis
nang
layangmu.
Pantyèn
apik
nèk
wong
lanang
ora
nduwé
bojo.
2
Nanging
jalaran
panggoda
laku
bédang
gedé
banget
kanggo
wong
lanang
lan
wong
wédok,
mulané
apiké
nèk
saben
wong
lanang
nduwé
bojo
déwé
lan
saben
wong
wédok
uga
nduwé
bojo
déwé.
3
Saben
wong
lanang
kudu
netepi
kuwajibané
marang
bojoné
lan
semono
uga
saben
wong
wédok
marang
sing
lanang,
dadiné
sing
siji
nggawé
maremé
atiné
liyané.
4
Wong
wédok
ora
kenèng
ngwasani
badané
déwé,
nanging
sing
lanang.
Semono
uga
wong
lanang
ora
kenèng
ngwasani
badané
déwé,
nanging
sing
wédok.
5
Kowé
ora
kenèng
ngemohi
sakpada-pada,
kejaba
nèk
pada
karepé
nggawé
waktu
kanggo
pandonga.
Sakwisé
kuwi
ya
kudu
tyampur
menèh,
supaya
ora
tiba
ing
panggodané
Sétan,
jalaran
ora
kuwat
menggak
kepénginé.
6
Aku
ngomong
kabèh
kuwi
marang
kowé
ora
kanggo
ngekèki
pernatan,
ora,
nanging
malah
kanggo
ngepénakké.
7
Nèk
kanggo
aku,
kepénginku
kabèh
wong
bisaa
kaya
aku.
Nanging
saben
wong
nampa
pawèh
séjé-séjé
sangka
Gusti,
sing
siji
iki,
sing
liyané
kaé.
8
Kanggo
wong-wong
sing
durung
omah-omah
lan
para
randa,
apiké
nèk
terus
ijèn
waé
kaya
aku
iki.
9
Nanging
nèk
kowé
ora
kuwat
menggak
karepé
badanmu,
apiké
ya
ngepèk
bojo
waé,
tenimbang
ora
kuwat
menggak
kepénginé.
10
Kanggo
wong
sing
wis
omah-omah
Gusti
nduwèni
tembung
iki
lan
iki
dudu
tembungku
déwé:
“Wong
wédok
sing
wis
kawin
ora
kenèng
megat
bojoné.”
11
Nèk
wong
wédok
mau
meksa
megat
sing
lanang,
wong
wédok
kuwi
ora
kenèng
kawin
menèh.
Nèk
kepéngin
omah-omah
ya
kudu
balèn
waé
karo
bojoné.
Semono
uga,
wong
lanang
ora
kenèng
megat
bojoné.
12
Kanggo
prekara
liya-liyané,
aku,
dudu
Gusti,
nduwé
tembung
iki:
nèk
ènèng
wong
Kristen
lanang
nduwé
bojo
sing
ora
pretyaya,
nanging
gelem
bebarengan
terus
karo
dèkné,
wongé
ya
aja
dipegat.
13
Uga
nèk
ènèng
wong
Kristen
wédok
nduwé
bojo
wong
sing
ora
pretyaya,
sing
gelem
urip
bebarengan
karo
dèkné,
wong
Kristen
wédok
mau
ya
ora
kenèng
megat
sing
lanang.
14
Wong
lanang
sing
ora
pretyaya
mau
ketampa
karo
Gusti
Allah,
jalaran
dèkné
dadi
bojoné
wong
wédok
sing
pretyaya.
Semono
uga,
wong
wédok
sing
ora
pretyaya
bisa
ketampa
karo
Gusti
Allah,
jalaran
dèkné
bojoné
wong
lanang
sing
pretyaya.
Nèk
ora
ngono
anak-anaké
mbarang
ya
dadi
wong
sing
ora
pretyaya.
Nanging
saiki
wujuté
ya
ditampa
karo
Gusti
Allah.
15
Nanging
nèk
sing
ora
pretyaya
njaluk
pegat
ya
aja
dipenggak.
Nang
kono
wong
Kristen
sing
lanang
apa
wédok
mau
ora
kepeksa
nggondèli.
Gusti
Allah
manggil
kowé
supaya
uripmu
tentrem,
ora
tyongkrèh.
16
Awit
kowé,
sedulur
wédok
sing
pretyaya,
kowé
ya
ora
ngerti
ta
apa
bojomu
bakal
nampa
Gusti
apa
ora.
Lan
kowé
uga,
sedulur
lanang,
kowé
apa
ya
ngerti
nèk
kowé
bisa
marakké
bojomu
nampa
Gusti?
17
Para
sedulur,
apiké
kowé
ngono
waé
manut
kahanan
pandumané
Gusti
marang
kowé,
dongé
kowé
nampa
Gusti.
Ya
pernatan
iki
sing
tak
wulangké
nang
pasamuan-pasamuan
kabèh.
18
Kanggo
ndunungké
tembungku
kuwi
mau
arep
tak
kèki
tyonto
saiki!
Semunggoné
ènèng
sedulur
sing
dongé
nampa
Gusti
wis
nglakoni
sunat,
sedulur
kuwi
wis
ora
usah
bingung
arep
ngilangi
sunaté.
Semono
uga,
sedulur
sing
durung
nglakoni
sunat
dongé
nampa
Gusti,
sedulur
kuwi
wis
ora
usah
bingung
arep
sunat.
19
Awit
para
sedulur,
nglakoni
sunat
apa
ora
kuwi
ora
dadi
sebab
blas.
Sing
penting
déwé
yakuwi,
kabèh
kudu
nuruti
pituturé
Gusti
Allah.
20
Saben
wong
wis
bèn
kaya
mauné
waé
dongé
nampa
Gusti.
21
Nèk
kowé
mauné
slaf,
ora
dadi
apa.
Nanging
nèk
kowé
éntuk
kelunggaran
dadi
wong
merdéka,
kelunggaran
kuwi
ya
dikanggokké.
22
Awit,
senajana
wong
slaf,
nèk
wis
nampa
Gusti
ya
dadi
wong
merdéka.
Semono
uga
wong
merdéka,
nèk
wis
nampa
Gusti
ya
dadi
peladèné
Kristus.
23
Para
sedulur,
kowé
wis
dituku
lan
wis
dibayar
karo
Gusti.
Mulané
kowé
aja
dadi
slafé
manungsa
menèh.
24
Saben
wong
bèn
kaya
mauné
waé
dongé
nampa
Gusti.
25
Para
sedulur,
kanggo
wong
sing
durung
omah-omah
aku
ora
nduwé
tembung
apa-apa
sangka
Gusti,
nanging
aku
kepéngin
ngekèki
pinemuku
déwé
marang
kowé.
Nanging,
senajan
pinemuku
déwé,
ya
kenèng
mbok
turut,
awit
aku
pretyaya
nèk
Gusti
sing
ngekèki
kaweruh
iki
marang
aku.
26
Miturut
pinemuku,
nèk
ngélingi
okèhé
kasusahan
ing
jaman
saiki,
apiké
nèk
wong
lanang
wis
ora
ngepèk
bojo
waé.
27
Nanging
nèk
kowé
nduwé
bojo,
ya
aja
dipegat.
Nèk
wis
ora
nduwé
bojo,
ya
wis
aja
nggolèk
liyané.
28
Nanging
nèk
kowé
kawin
ya
ora
dosa.
Uga
nèk
ènèng
prawan
ngepèk
bojo,
kuwi
ya
ora
dosa.
Aku
namung
kepéngin
ngalang-alangi
kowé,
supaya
ora
ngalami
kangèlané
wong
sing
omah-omah.
29
Para
sedulur,
karepku
kuwi
ngéné:
waktuné
wis
ora
okèh.
Mulané,
wiwit
saiki,
wong
lanang
sing
nduwé
bojo
uripé
kudu
dianggep
kaya
wong
sing
ora
nduwé
bojo
waé.
30
Wong
sing
tangisan,
digawé
kaya
sing
ora
sedi
waé.
Wong
sing
pada
bungah,
digawé
kaya
sing
ora
bungah
waé.
Wong
sing
tetuku,
digawé
kaya
sing
ora
nduwé
apa-apa
waé.
31
Wong
sing
dodolan
barang-barang
kadonyaan
iki,
digawé
kaya
sing
ora
ketyentyang
karo
barang-barang
iki.
Awit
para
sedulur,
jagat
sing
kétok
saiki
iki
wis
ndang
ilang
waé.
32
Para
sedulur,
karepku
kowé
bisaa
urip
tanpa
sumelang.
Wong
lanang
sing
ora
nduwé
bojo
bisa
mikirké
penggawéané
Gusti
lan
kepéngin
ndadèkké
legané
Gusti.
33
Nanging
wong
sing
nduwé
bojo
kuwi
kudu
ngurusi
prekara-prekara
kadonyaan
iki,
awit
wongé
kepéngin
nggawé
legané
atiné
bojoné.
Mulané,
wong
sing
nduwé
bojo
kuwi
angen-angené
ya
ketarik
rana
lan
ketarik
réné.
34
Lah
wong
wédok
sing
wis
ora
nduwé
bojo
menèh
lan
botyah
wédok
prawan
sing
durung
nduwé
bojo
bisa
mikirké
bab
penggawéané
Gusti
lan
bisa
masrahké
nyawa-ragané
kanggo
ngladèni
Gusti.
Nanging
wong
wédok
sing
nduwé
bojo
mikirké
prekara-prekara
kadonyaan,
awit
kepéngin
nuruti
senengé
atiné
sing
lanang.
35
Para
sedulur,
enggonku
mituturi
kowé
ngono
kuwi
kanggo
betyikmu
déwé,
ora
kanggo
njiret
kowé.
Kanggo
aku
sing
penting
déwé,
bisaa
kowé
pada
nglakoni
penggawéan
sing
betyik
lan
sing
bener,
supaya
uripmu
bisa
sak
kabèhé
kanggo
ngerjani
penggawéané
Gusti.
36
Nèk
ènèng
wong
tuwa
rumangsa
salah
marang
anaké
prawan,
jalaran
mundak
umuré
lan
kudu
dikawinké,
ya
kudu
manut
apa
sing
bener
waé.
Ora
dosa
nèk
dèkné
ngawinké
anaké.
37
Nanging
nèk
wis
dadi
karepé
wongé,
tanpa
ènèng
sing
meksa
dèkné,
ora
arep
ngawinké
anaké,
dèkné
nduwé
kwasa
nggawé
putusan
kuwi.
Kuwi
ya
ora
klèru.
38
Dadiné
para
sedulur,
wong
tuwa
sing
ngawinké
anaké
wédok
ya
apik,
nanging
wong
tuwa
sing
ora
ngawinké
anaké
wédok
luwih
apik.
39
Para
sedulur,
wong
wédok
sing
wis
nduwé
bojo
kuwi
nduwé
kuwajiban
marang
bojoné
namung
suwéné
sing
lanang
ijik
urip.
Nanging
nèk
sing
lanang
wis
mati,
wong
wédok
kuwi
kenèng
kawin
menèh
karo
sapa
waé
sing
disenengi,
janji
karo
wong
pretyaya
waé.
40
Nanging
nèk
tak
pikir,
wong
wédok
mau
luwih
kepénak
nèk
ora
nggolèk
bojo
menèh.
Kuwi
mau
ya
pinemuku
déwé,
nanging
aku
pretyaya
nèk
kuwi
tyotyok
karo
karepé
Rohé
Gusti
Allah.