1
Ora
let
suwi
Gusti
Yésus
ngétok
marang
murid-muridé
sepisan
menèh.
Saiki
nang
mér
Tibérias.
Kuwi
ngéné.
2
Murid-muridé
dongé
pada
ngumpul,
yakuwi
Simon
Pétrus,
Tomas
Kembar,
Natanaèl
sing
sangka
kuta
Kana
nang
bawah
Galiléa,
anaké
Sébédéus
loro
lan
murid
loro
liyané.
3
Lah
rasul
Simon
Pétrus
terus
ngomong
karo
liya-liyané:
“Aku
arep
nggolèk
iwak!”
Liya-liyané
semaur:
“Awaké
déwé
arep
mèlu!”
Kabèh
terus
budal
karo
prauné,
nanging
mbengi
kuwi
ora
éntuk
apa-apa.
4
Esuké
Gusti
Yésus
teka
nang
pinggir
mér
kono,
nanging
murid-muridé
ora
nitèni
nèk
kuwi
Dèkné.
5
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Ora
éntuk
apa-apa?”
Murid-muridé
semaur:
“Ora!”
6
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Jalané
diuntyalké
nang
tengené
prauné
ta,
mengko
lak
éntuk!”
Murid-muridé
terus
nguntyalké
jalané,
nanging
sangking
okèhé
iwaké
ora
kuwat
narik.
7
Rasul
Yohanes
terus
ngomong
marang
rasul
Pétrus:
“Kuwi
Gusti!”
Kadung
rasul
Pétrus
krungu
nèk
kuwi
Gusti
Yésus,
dèkné
sakwat
nganggo
saliné
terus
njegur,
awit
mauné
namung
nganggo
salin
njero.
8
Murid-murid
liyané
terus
nggawa
prauné
nang
daratan
karo
narik
jalané
sing
kebek
iwak.
Daratané
ora
adoh,
kira-kira
satus
mèter.
9
Kadung
wis
tekan
daratan
terus
pada
weruh
geni
areng
lan
iwak
dipanggang
nang
nduwuré.
Enèng
rotiné
mbarang.
10
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kana
njikuk
iwak
setitik
éntukmu
njala
kuwi!”
11
Rasul
Pétrus
terus
narik
jalané
nang
daratan.
Jalané
kebek
karo
iwak
gedé-gedé,
ènèng
satus
sèket
telu,
nanging
senajana
iwaké
okèhé
semono,
jalané
ora
bedah.
12
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
murid-muridé:
“Réné
pada
sarapan!”
Ora
ènèng
sing
wani
takon
kuwi
Gusti
Yésus
apa
dudu,
awit
wis
pada
ngerti
nèk
kuwi
Dèkné.
13
Gusti
Yésus
terus
njikuk
rotiné
dikèkké
murid-muridé,
iwaké
mbarang.
14
Sakwisé
Gusti
Yésus
tangi
sangka
pati
Dèkné
wis
ngétok
marang
murid-muridé
ping
telu
iki.
15
Gusti
Yésus
terus
takon
marang
rasul
Pétrus:
“Simon,
anaké
Yohanes,
apa
kowé
trésna
tenan
marang
Aku,
ngungkuli
liya-liyané?”
Rasul
Pétrus
semaur:
“Kowé
wis
ngerti
déwé
Gusti,
Aku
trésna
marang
Kowé!”
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Tyempé-tyempéku
pada
diengon!”
16
Gusti
Yésus
takon
sepisan
menèh:
“Simon,
anaké
Yohanes,
apa
kowé
trésna
tenan
marang
Aku?”
Rasul
Pétrus
semaur:
“Ya
Gusti,
Kowé
wis
ngerti
déwé
ta!”
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Wedus-wedusku
pada
diengon!”
17
Saiki
Gusti
Yésus
takon
ping
teluné:
“Simon,
anaké
Yohanes,
apa
kowé
trésna
tenan
marang
Aku?”
Rasul
Pétrus
terus
sedi
banget
krungu
Gusti
Yésus
takon
kaya
ngono
kuwi
sampèk
ping
telu.
Dèkné
semaur:
“Gusti,
Kowé
ngerti
sembarang.
Kowé
ngerti
nèk
Aku
trésna
marang
Kowé!”
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Wedus-wedusku
pada
diengon!”
18
Gusti
Yésus
saiki
ngomong:
“Mbiyèn
dongé
kowé
ijik
enom,
kowé
sabukan
déwé
lan
kowé
rana-réné
sak
karepmu
déwé.
Nanging
mbésuk
nèk
kowé
wis
tuwa,
kowé
bakal
ngunggahké
tanganmu
lan
wong
liyané
bakal
nyabuki
kowé
lan
nggawa
kowé
nang
panggonan
sing
kowé
ora
seneng.”
19
Gusti
Yésus
ngomong
ngono
kuwi
kanggo
mlambangi
rasul
Pétrus
kepriyé
dèkné
enggoné
bakal
mati
kanggo
ngluhurké
Gusti
Allah.
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Hayuk
mèlu
Aku!”
20
Kadung
rasul
Pétrus
nolèh
mburi
dèkné
weruh
nèk
rasul
Yohanes
mbarang
mèlu.
Ya
rasul
Yohanes
iki
sing
njagong
jèjèré
Gusti
Yésus
dongé
pada
mangan
bareng
lan
dèkné
sing
takon:
“Sapa
sing
arep
ngelungké
Kowé
marang
mungsuhé,
Gusti?”
21
Rasul
Pétrus
weruh
rasul
Yohanes
kuwi
terus
takon
marang
Gusti
Yésus:
“Gusti,
lah
Yohanes
kepriyé?”
22
Gusti
Yésus
semaur:
“Semunggoné
Aku
karep
nèk
dèkné
urip
terus
tekané
mbésuk
nèk
Aku
teka
menèh,
lah
kuwi
lak
dudu
prekaramu
ta!
Nanging
kowé
kudu
mèlu
Aku!”
23
Nang
tengahé
wong-wong
sing
pada
pretyaya
marang
Gusti
Yésus
terus
ènèng
omongan
mrèmèn-mrèmèn,
jaréné
rasul
Yohanes
ora
bakal
mati.
Nanging
Gusti
Yésus
ora
ngomong
nèk
rasul
Yohanes
ora
bakal
mati,
Dèkné
ngomong:
“Semunggoné
Aku
karep
nèk
Dèkné
urip
terus
tekané
mbésuk
nèk
Aku
teka
menèh,
lah
kuwi
lak
dudu
prekaramu
ta?”
24
Ya
aku
iki,
Yohanes,
sing
nyeksèni
lan
nulis
sembarang
iki.
Awaké
déwé
ngerti
nèk
sembarang
sing
tak
omong
kuwi
wujut
tenan.
25
Nanging
Gusti
Yésus
ijik
nindakké
barang
liya-liyané
okèh
banget.
Semunggoné
kabèh
ditulis
siji-siji,
aku
mikir
jagat
iki
ora
kamot
kanggo
madahi
buku-bukuné
sing
ditulis.