1
Sakwisé
Gusti
Yésus
ndonga
kuwi
Dèkné
terus
ngabrah
kriki
Kidron
karo
murid-muridé.
Kadung
wis
ngabrah
terus
pada
mlebu
nang
kebon
olèf.
2
Gusti
Yésus
ajek
mbréné
karo
murid-muridé,
mulané
Yudas
mbarang
ya
ngerti
panggonan
iki.
Ya
Yudas
iki
sing
ora
let
suwi
ngelungké
Gusti
Yésus
marang
mungsuhé.
3
Yudas
mbarang
mbrono
nggawa
soldat-soldat
lan
sekaut-sekaut
sing
njaga
Gréja
Gedé.
Soldat-soldat
lan
sekaut-sekaut
iki
kongkonané
para
pengarepé
imam
lan
para
Farisi
lan
pada
teka
nggawa
obor
lan
sentir
lan
uga
gaman-gaman.
4
Gusti
Yésus
wis
ngerti
bakal
ènèng
apa,
mulané
Dèkné
terus
metu
mapak
wong-wong.
Dèkné
takon:
“Kowé
kuwi
pada
nggolèki
sapa?”
5
Wong-wong
semaur:
“Awaké
déwé
nggolèki
Yésus,
wong
sangka
Nasarèt!”
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Yésus
kuwi
ya
Aku
iki!”
Yudas
mbarang
ya
nang
kono
karo
soldat-soldat
lan
sekaut-sekaut
sing
pada
teka
mau.
6
Wong-wong
krungu
Gusti
Yésus
ngomong
ngono
terus
pada
mundur
sampèk
nggeblak.
7
Gusti
Yésus
takon
sepisan
menèh:
“Sapa
ta
sing
mbok
golèki
kuwi?”
Terus
pada
semaur:
“Yésus,
wong
sangka
Nasarèt!”
8
“Aku
lak
wis
ngomong
ta
nèk
Yésus
kuwi
ya
Aku
iki.
Nèk
namung
nggolèki
Aku,
kantya-kantyaku
iki
ya
diejarké
waé.”
9
Ya
pantyèn
bener,
awit
Gusti
Yésus
wis
tau
ngomong
ngéné
marang
Gusti
Allah
Bapaké:
“Sing
wis
mbok
pasrahké
marang
Aku
ora
ènèng
siji-sijia
sing
tak
ilangké!”
10
Rasul
Simon
Pétrus,
sing
nggawa
pedang,
narik
pedangé
dienggo
nyabet
kupingé
slafé
Imam
Gedé
sampèk
tyepol.
Slaf
iki
jenengé
Malkus.
11
Nanging
Gusti
Yésus
malah
nyenèni
rasul
Pétrus:
“Pedangmu
kuwi
dilebokké
menèh!
Mosok
Aku
ora
gelem
nglakoni
kasangsaran
sing
wis
dikarepké
karo
Gusti
Allah
Bapakku?”
12
Soldat-soldat
lan
kumendané
lan
sekaut-sekauté
Gréja
Gedé
terus
pada
nyekel
Gusti
Yésus.
13
Tangané
ditalèni
terus
digawa
nang
nggoné
Anas.
Anas
iki
bapak
maratuwané
Kayafas,
sing
dadi
Imam
Gedé
ing
wayah
kuwi.
14
Ya
Kayafas
iki
sing
ngomong
marang
para
penggedéné
wong
Ju
nèk
luwih
apik
wong
siji
mati
tenimbang
sak
bangsa
kabèh.
15
Rasul
Simon
Pétrus
lan
murid
liyané,
yakuwi
rasul
Yohanes,
pada
ngetutké
Gusti
Yésus.
Rasul
Yohanes
kuwi
kenal
karo
Imamé
Gedé,
mulané
dèkné
terus
mèlu
mlebu
nang
omahé
Imamé
Gedé.
16
Nanging
rasul
Pétrus
ngentèni
nang
njabané
lawang.
Murid
liyané
sing
kenal
karo
Imamé
Gedé
terus
metu
lan
ngomong
marang
wong
wédoké
sing
tukang
mbukak
lawang.
Rasul
Pétrus
mbarang
terus
diejèk
mlebu.
17
Wong
wédok
sing
jaga
lawang
terus
ngomong
marang
rasul
Pétrus:
“Apa
kowé
dudu
tunggalé
muridé
wongé?”
Rasul
Pétrus
semaur:
“Ora!”
18
Iki
dongé
wayah
adem,
mulané
slaf-slaf
lan
sekaut-sekauté
Gréja
Gedé
sing
nang
kono
pada
nggawé
bediyang
karo
areng
supaya
anget.
Wong-wong
pada
ngadek
ngubengi
bediyangé.
Rasul
Pétrus
mbarang
mèlu
ngadek
nang
kono.
19
Saiki
Gusti
Yésus
ditakoni
karo
Imamé
Gedé
bab
murid-muridé
lan
piwulangé.
20
Gusti
Yésus
semaur:
“Aku
nèk
mulangi
nang
ngarepé
wong
okèh,
nang
sinaguk
apa
nang
Gréja
Gedé,
nang
panggonan
sing
dienggo
ngumpul
wong
Ju.
Aku
ora
tau
ndelik-ndelik.
21
Nèk
kepéngin
ngerti
apa
sing
tak
wulangké
ya
takon
marang
wong-wong
sing
pada
ngrungokké.
Wong-wong
kuwi
mesti
ngerti
apa
sing
tak
wulangké.”
22
Sakwisé
Gusti
Yésus
ngomong
ngono
terus
sekauté
Gréja
Gedé
sing
ngadek
nang
kono
napuk
Dèkné
karo
ngomong:
“Karo
Imam
Gedé
aja
wani
ngomong
ngono
ya!”
23
Gusti
Yésus
semaur:
“Nèk
omongku
kuwi
mau
ora
bener,
apa
klèruné?
Lah
nèk
omongku
bener,
Aku
kok
mbok
tapuk?”
24
Anas
terus
mréntah
kongkon
nggawa
Gusti
Yésus
nang
nggoné
Kayafas,
Imamé
Gedé.
Tangané
Gusti
Yésus
ijik
dibanda.
25
Saiki
rasul
Pétrus
ijik
ngadek
nang
bediyangan
kono.
Wong-wong
sing
nang
kono
takon
marang
dèkné:
“Kowé
lak
muridé
wong
kuwi
ta?”
Rasul
Pétrus
semaur:
“Ora
ah!”
26
Terus
ènèng
slafé
Imam
Gedé,
seduluré
slaf
sing
dibatyok
kupingé
karo
rasul
Pétrus,
ngomong:
“Kaya-kaya
aku
weruh
kowé
mbarang
karo
Dèkné
nang
kebon
olèf!”
27
Rasul
Pétrus
terus
semaur
menèh:
“Ora
ah!”
Sakwat
terus
ènèng
jago
kluruk.
28
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
digawa
lunga
sangka
omahé
Kayafas.
Saiki
digawa
nang
omahé
gramangé.
Kuwi
ijik
ésuk
banget.
Wong-wong
Ju
malah
ora
pada
mlebu
nang
omahé
gramangé,
awit
gramangé
kuwi
dudu
wong
Ju.
Lan
miturut
agamané
wong
Ju
ora
éntuk
mlebu
omahé
sing
dudu
bangsané,
mengko
ndak
reget
awaké.
Nèk
ora
resik
ora
éntuk
mèlu
mangan
pangan
Paskah.
29
Mulané
gramang
Pilatus
terus
nglumui
metu
lan
takon
marang
wong-wong:
“Apa
salahé
wong
iki?”
30
Wong-wong
semaur:
“Nèk
ora
wong
nakal
mosok
digawa
mbréné
karo
awaké
déwé!”
31
Pilatus
terus
ngomong:
“Kana
dikrutu
kowé
déwé
miturut
wèté
agamamu
déwé!”
Wong-wong
semaur:
“Nanging
awaké
déwé
ora
dililani
ngongkon
matèni
wong!”
32
Pantyèn
kudu
klakon
sing
wis
diomong
karo
Gusti
Yésus
bab
kepriyé
Dèkné
enggoné
bakal
mati.
33
Gramang
Pilatus
terus
mlebu
menèh
nang
omahé.
Gusti
Yésus
terus
dityeluk
lan
ditakoni:
“Apa
Kowé
kuwi
ratuné
bangsa
Ju
tenan?”
34
Gusti
Yésus
semaur:
“Kuwi
pitakonanmu
déwé
apa
wong
liyané
sing
ngongkon
kowé?”
35
Pilatus
terus
ngomong:
“Anggitanmu
kuwi
aku
wong
Ju?
Bangsamu
déwé
lan
pengarep-pengarepé
imam
sing
nggawa
kowé
mbréné
nang
nggonku!
Salahmu
apa
kok
kowé
dityekel!”
36
Gusti
Yésus
semaur:
“Dudu
wong
jagat
kéné
sing
ndadèkké
Aku
dadi
ratu.
Semunggoné
wong
jagat
kéné
sing
ndadèkké
Aku
dadi
ratu,
balaku
mesti
pada
nglawan
mbélani
Aku
supaya
Aku
ora
dityekel
karo
wong
Ju.
Nanging
yakuwi,
dudu
wong
jagat
kéné
sing
ndadèkké
Aku
dadi
ratu.”
37
Pilatus
terus
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Nèk
ngono
Kowé
ratu
tenan?”
Gusti
Yésus
semaur:
“Pantyèn,
bener
sing
mbok
omong
kuwi.
Aku
lair
lan
Aku
teka
nang
jagat
kéné
kanggo
nduduhké
bab
sing
bener.
Sapa
sing
seneng
marang
pitutur
sing
bener
mesti
nggugu
tembungku.”
38
Pilatus
terus
semaur:
“Pitutur
sing
bener?
Ah,
kuwi
apa!”
Sakwisé
ngomong
kuwi
Pilatus
terus
mara
menèh
nang
nggoné
wong-wong
Ju
sing
nang
njaba.
Dèkné
terus
ngomong:
“Aku
ora
nemu
salah
ing
wong
iki!
39
Nanging
wis
lumrahé
aku
ngetokké
wong
setrapan
siji
nèk
wayah
Paskah.
Lah
karepmu
kepriyé?
Apa
kowé
njaluk
ratuné
bangsa
Ju
sing
tak
etokké?”
40
Wong-wong
terus
pada
mbengok:
“Ora,
ora
Dèkné!
Awaké
déwé
njaluk
Barabas!”
Barabas
kuwi
wong
nakal.