1
Sakwisé
iku,
aku,
Yohanes,
terus
éntuk
pamedaran
liyané.
Aku
weruh
lawang
nang
swarga
menga
lan
ènèng
swara
sing
mauné
aku
wis
tau
krungu
lan
sing
uniné
kaya
trompèt.
Swara
kuwi
ngomong
ngéné:
“Munggaha
réné.
Kowé
bakal
tak
duduhi
apa
sing
bakal
klakon
mbésuk”
2
Ing
waktu
kuwi
aku
terus
dikwasani
karo
Rohé
Allah.
Aku
terus
weruh
dampar
nang
swarga
kono.
3
Sing
njagong
nang
dampar
kono
rupané
semlorot
kaya
watu
yaspis
lan
sardis.
Damparé
mau
diubengi
kluwung
sing
semlorot
kaya
smarak.
4
Nang
sak
ubengé
dampar
mau
ènèng
dampar-dampar
liyané,
patlikur
okèhé.
Dampar
patlikur
kuwi
dijagongi
pinituwa
patlikur,
sing
pada
nganggo
salin
putih
lan
nganggo
makuta
emas.
5
Dampar
mau
ngetokké
sloroté
padang
pating
klélap,
uga
swara
kaya
gluduk.
Nang
ngarepé
dampar
ènèng
obor
pitu
murup:
kuwi
Rohé
Allah
pitu.
6
Nang
ngarepé
dampar
uga
ènèng
kaya
segara
bening,
kaya
katya
kristal.
Nang
sak
tengahé
dampar
lan
sak
ubengé
ènèng
kauripan
papat,
ngarep-mburiné
kebek
mata.
7
Kauripan
sing
nomer
siji
rupané
kaya
singa,
sing
nomer
loro
kaya
sapi
lanang,
sing
nomer
telu
rupané
kaya
wong
urip
lan
sing
nomer
papat
rupané
kaya
manuk
garuda
mabur.
8
Kauripan
papat
mau
siji-sijiné
nduwé
swiwi
nenem
lan
awaké
sak
kujur
njaba-njero
kebek
mata.
Kauripan
papat
mau
awan-wengi
pada
memuji
tanpa
lèrèn,
ngomong:
“Sutyi,
sutyi,
sutyi,
Gusti,
Gusti
Allah
sing
kwasa
déwé,
sing
mbiyèn
ènèng,
saiki
ènèng
lan
sing
mbésuk
bakal
teka.”
9
Lan
saben-saben
nèk
kauripan
papat
mau
ngetokké
tembung
pamuji,
kahurmatan
lan
maturkesuwun
marang
sing
njagong
nang
dampar
lan
sing
urip
langgeng
slawas-lawasé,
para
pinituwa
patlikur
pada
sujut
nang
ngarepé
sing
njagong
nang
dampar
mau,
nyembah
sing
urip
langgeng
slawas-lawasé.
Pinituwa
patlikur
mau
terus
nyèlèhké
makutané
nang
ngarepé
dampar
mau
karo
ngomong:
10
(4:9)
11
“Duh
Gusti,
Gusti
Allahé
awaké
déwé,
Kowé
pantes
nampa
kaluhuran,
pamuji
lan
pangwasa,
awit
Kowé
sing
nggawé
sembarang.
Sangka
kekarepané
Gusti
sembarang
ènèng
lan
bisa
urip.”