1
Para
sedulur,
awaké
déwé
sing
rumangsa
wis
jeru
pengandelé,
awaké
déwé
kudu
nyabari
sedulur-sedulur
sing
ijik
enom
pengandelé.
Aja
namung
mikir
sing
apik
kanggo
awaké
déwé
waé.
2
Malah
hayuk
awaké
déwé
siji-sijiné
pada
nindakké
apa
sing
apik
kanggo
sedulur
liyané
lan
apa
sing
bisa
ngantepké
pengandelé
sedulur
liyané.
3
Awit
Kristus
wujuté
ya
ora
nggolèk
senengé
déwé,
ora,
nanging
nang
Kitab
wis
ketulis
ngéné:
“Duh
Allah,
tembungé
wong-wong
sing
pada
ngolok-olok
Kowé,
tibané
ing
Aku.”
4
Para
sedulur,
sembarang
sing
wis
ketulis
nang
Kitab
dèk
jaman
mbiyèn
kuwi
tujuané
kanggo
mulangi
awaké
déwé,
supaya
awaké
déwé
pada
sabar
lan
nduwé
kekuwatan
nurut
kekarepané
Gusti
Allah.
Lan
jalaran
sangka
kuwi
awaké
déwé
bisa
ngarep-arep
nampa
sembarang
sing
wis
dijanji
karo
Gusti
Allah.
5
Muga-muga
Gusti
Allah,
sing
ngekèki
kesabaran
lan
kekuwatan,
ngréwangi
kowé
kabèh,
supaya
bisa
dadi
siji
ing
kekarepan
lan
bisa
nindakké
urip
nurut
tipaké
Kristus
Yésus.
6
Dadiné
kowé
kabèh
bisa
dadi
siji
ing
ati
lan
bebarengan
kowé
bisa
ngluhurké
Gusti
Allah
karo
lambému.
Dèkné
sing
dadi
Bapaké
Gustiné
awaké
déwé
Yésus
Kristus.
7
Mulané
para
sedulur,
mikirké
kuwi
mau
kabèh
sing
tak
omong,
hayuk
nampa
sakpada-pada
karo
bungah,
kaya
enggoné
Kristus
nampa
kowé.
Mengkono
kuwi
Kristus
marakké
wong-wong
pada
ngluhurké
jenengé
Gusti
Allah.
8
Aku
ngomong
ngono
kuwi,
awit
enggoné
Kristus
teka
ngladèni
bangsa
Ju
kuwi
kanggo
nduduhké
nèk
Gusti
Allah
ora
medot,
nanging
malah
nuruti
prejanjiané
marang
para
mbah-mbahané.
9
Kejaba
sangka
kuwi,
Kristus
teka,
supaya
uga
bangsa
sing
dudu
Ju
bisa
ngluhurké
Gusti
Allah,
sing
ngétokké
kawelasané.
Wujuté
nang
Kitab
wis
ketulis
ngéné:
“Aku
bakal
ngluhurké
Jenengmu
lan
nang
tengahé
para
bangsa
Aku
bakal
memuji
Kowé.”
10
Uga
ènèng
tembung
ngéné
sangka
nabi
Moses:
“Hé
para
bangsa
sing
dudu Ju,
pada
bungah-bungaha
bareng
karo
bangsa
pilihané
Gusti
Allah.”
11
Enèng
tulisan
liyané
menèh
sing
uniné
ngéné:
“Hé
para
bangsa
sing
dudu Ju,
pada
memujia
marang
Gusti
lan
bangsa-bangsa
liyané,
pada
memujia
marang
Dèkné.”
12
Nabi
Yésaya
uga
wis
ngomong
ngéné,
kaya
sing
ketulis
nang
Kitab:
“Bapa
Isai,
bapaké
ratu
Daved,
bakal
nukulké
turunan
sing
bakal
ngwasani
para
bangsa
sing
dudu Ju.
Ya
Dèkné
sing
dadi
pengarep-arepé
bangsa
sing
dudu
Ju.”
13
Para
sedulur,
pandongaku,
muga-muga
Gusti
Allah
sing
dadi
pengarep-arepé
kabèh
manungsa,
ngebeki
atimu
karo
kabungahan
lan
katentreman,
awit
kowé
pada
pretyaya
marang
Dèkné.
Muga-muga
pengarep-arepmu
mundak
terus
sangka
pitulungané
Roh
Sutyi.
14
Para
sedulur,
aku
déwé
ngerti
nèk
kowé
kabèh
ora
kurang
ing
tumindak
betyik,
awit
Gusti
Allah
ngebeki
atimu
karo
kaweruh.
Mulané
kowé
ya
bisa
mulangi
sakpada-pada.
15
Nanging
senajan
ngono,
nang
layang
iki
aku
kendel
ngélingké
bab
prekara
siji-loro
marang
kowé.
Enggonku
wani
nulis
karo
kendel
kuwi
jalaran
Gusti
Allah
wis
milih
aku
lan
ngekèki
penggawéan
iki.
16
Aku
kudu
dadi
peladèné
Kristus
Yésus
nggawa
kabar
kabungahan
marang
bangsa-bangsa
sing
dudu
Ju.
Mengkono
kuwi
aku
bisa
nggawa
bangsa-bangsa
sing
dudu
Ju
nang
ngarepé
Gusti
Allah,
supaya
bisa
ketampa
lan
uripé
bisa
kanggonan
lan
katuntun
Roh
Sutyi.
Mulané
aku
nganggep
aku
iki
kaya
imam
sing
masrahké
kurban
marang
Gusti
Allah.
Kurbanku
sing
ndadèkké
bungahé
Gusti
Allah
ya
bangsa-bangsa
sing
dudu
Ju
iki.
17
Lan
jalaran
aku
wis
dadi
siji
karo
Kristus
aku
bungah
bisa
nyambutgawé
ngladèni
Gusti
Allah.
18
Awit
aku
namung
wani
ngomongké
apa
sing
wis
ditindakké
karo
Kristus
lantaran
aku,
yakuwi,
nuntun
bangsa-bangsa
sing
dudu
Ju,
supaya
pada
manut
marang
Gusti
Allah.
Bisané
pada
manut,
jalaran
krungu
pituturé
Gusti
lan
weruh
kwasané
Gusti
sangka
aku.
19
Kejaba
sangka
kuwi,
Gusti
Allah
ngekèki
pangwasa
marang
aku,
supaya
aku
bisa
nindakké
tanda-tanda
lan
mujijat-mujijat
kanggo
manungsa.
Karomenèh
Roh
Sutyi
ngekèki
kekuwatan
marang
aku,
supaya
aku
bisa
nindakké
penggawé-penggawé
sing
nggumunké
iki.
Mengkono
kuwi
aku
nggelarké
kabar
kabungahané
Gusti
Yésus
Kristus
sampèk
rata,
wiwit
kuta
Yérusalèm
mlaku-mlaku
nganti
tekan
bawah
Ilirikum.
20
Nanging
aku
namung
nggelarké
kabar
kabungahan
iki
nang
panggonan-panggonan
sing
durung
tau
dikabari
bab
Gusti
Yésus
Kristus.
Dadiné
aku
ora
nyambutgawé
nang
kebon
sing
wis
digarap
wong
liya.
21
Wujuté
nang
Kitab
ya
wis
ketulis
ngéné:
“Wong
sing
durung
tau
dikabari
bab
Dèkné
bakal
weruh
Dèkné
lan
wong
sing
durung
tau
krungu
bakal
dunung.”
22
Para
sedulur,
yakuwi
jalarané
sing
marakké
aku
karépotan
ora
bisa
teka
nang
nggonmu.
23
Nanging
saiki
penggawéanku
nang
bawah
kéné
wis
rampung
lan
ya
pantyèn
wis
pirang-pirang
taun
tenan
enggonku
kepéngin
niliki
kowé.
24
Mulané,
sing
tak
suwun,
nèk
aku
lunga
nang
negara
Spanyol
aku
bisa
mampir
nang
nggonmu.
Nèk
aku
lèrèn
nang
kuta
Rum
kono,
aku
bakal
bebarengan
karo
kowé
sak
untara.
Sakwisé
kuwi
aku
bakal
nyuwun
pitulunganmu,
supaya
aku
bisa
neruské
lakuku.
25
Nanging
saiki
aku
arep
budal
nang
kuta
Yérusalèm,
aku
arep
ngréwangi
sedulur-sedulur
sing
nurut
Gusti
nang
kana.
26
Awit
sedulur-sedulur
nang
Masedonia
lan
Akaya
pada
nglumpukké
duwit
karo
éklasé
ati,
kanggo
nulungi
sedulur-sedulur
nang
Yérusalèm
sing
ora
nduwé.
27
Putusan
kuwi
metu
sangka
karepé
wong-wong
kuwi
déwé
lan
pantyèn
ya
ènèng
beneré
nèk
wong-wong
iki
kudu
nulungi
sedulur-sedulur
nang
Yérusalèm
sing
ora
nduwé.
Wujuté
ya
bangsa
Ju
sing
nggawa
kabar
kabungahané
Gusti
Yésus
Kristus
marang
bangsa-bangsa
sing
dudu
Ju.
Lan
jalaran
sedulur-sedulur
wis
ngedum
banda
kasukman
marang
sedulur-sedulur
sing
dudu
Ju,
mulané
ya
wis
sak
mestiné
nèk
sedulur-sedulur
sing
dudu
Ju
nyukupi
sedulur-sedulur
bangsa
Ju
karo
sandang-pangan.
28
Para
sedulur,
nèk
aku
wis
rampung
karo
penggawéan
iki,
tegesé,
nèk
aku
wis
masrahké
duwit
urunan
mau
kabèh
marang
sedulur-sedulur
nang
Yérusalèm,
aku
bakal
budal
nang
negara
Spanyol
lan
mampir
nang
nggonmu
nang
kuta
Rum.
29
Nèk
aku
teka
nang
nggonmu
aku
bakal
nggawa
berkah
okèh
sangka
Kristus,
sing
arep
tak
edum
karo
kowé.
30
Para
sedulur,
kowé
lan
aku
saiki
pada
nyambutgawé
bebarengan
kanggo
Gusti
Yésus
Kristus
lan
awaké
déwé
bebarengan
ngrasakké
katrésnané
Roh
Sutyi
sing
manggon
ing
uripé
awaké
déwé.
Mulané
aku
nyuwun
tenan
marang
kowé,
mbok
aku
diréwangi
ing
sakjeroné
peranganku.
Aku
didongakké
supaya
bisa
slamet.
31
Didongakké,
supaya
aku
bisa
utyul
sangka
tangané
wong
Ju
nang
Yudéa
sing
pada
nglawan
pituturé
Gusti.
Didongakké,
supaya
duwit
urunan
bisa
ditampa
apik
karo
sedulur-sedulur
nang
Yérusalèm.
32
Dadiné,
nèk
Gusti
Allah
nglilani,
aku
bisa
teka
nang
nggonmu
karo
ati
bungah
lan
enggonku
niliki
kowé
bisa
nggawé
segeré
atiku
lan
atimu.
33
Muga-muga
Gusti
Allah,
sing
bisa
ngekèki
katentreman,
mberkahi
kowé
kabèh.
Amèn.