1
Gusti
Yésus
terus
ngomong
menèh:
“Mbok
dititèni
ta!
Nang
tengahé
wong-wong
sing
nang
kéné
iki
ènèng
sing
bakal
ora
mati,
sakdurungé
weruh
Kratoné
Gusti
Allah
teka
nganggo
pangwasa.”
2
Nem
dina
sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
ngejèk
rasul
Pétrus,
Yohanes
lan
Yakobus
munggah
nang
gunung
duwur.
Kejaba
wong
papat
iki
ora
ènèng
wong
liyané
menèh.
Nang
kono
Gusti
Yésus
terus
malih.
Murid-muridé
pada
weruh
kabèh.
3
Saliné
Gusti
Yésus
malih
putih
sumeblak,
jan
puti
tenan.
4
Rasul
Pétrus,
Yohanes
lan
Yakobus
terus
weruh
nabi
Moses
lan
nabi
Elia
omong-omongan
karo
Gusti
Yésus.
5
Rasul
Pétrus
terus
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Gusti,
kok
ndilalah
temen
awaké
déwé
nang
kéné.
Apiké
awaké
déwé
nggawé
gubuk
telu
waé,
siji
kanggo
Kowé,
siji
kanggo
nabi
Moses
lan
siji
menèh
kanggo
nabi
Elia.”
6
Rasul
Pétrus
ngomong
ngono
kuwi,
awit
ora
ngerti
kudu
ngomong
apa,
sangking
kagèté.
7
Terus
ènèng
méga
teka,
ayang-ayangé
nutupi
wong-wong.
Sangka
méga
mau
terus
ènèng
swara
ngomong:
“Iki
Anakku
sing
tak
trésnani.
Dèkné
kudu
mbok
gugu.”
8
Kadung
para
rasul
nolèh
kiwa-tengen
wis
ora
weruh
sapa-sapa
menèh,
namung
Gusti
Yésus
déwé.
9
Dongé
pada
mlaku
medun
gunung,
Gusti
Yésus
ngomong
marang
murid-muridé:
“Sembarang
sing
kowé
weruh
mau
aja
diomongké
sapa-sapa
ndisik.
Mbésuk
nèk
Anaké
Manungsa
wis
tangi
sangka
pati
kowé
kenèng
ngomongké.”
10
Pantyèn
murid
telu
kuwi
ya
ora
ngomong
karo
sapa-sapa,
nanging
bab
“tangi
sangka
pati”
sing
dirembuk
karo
Gusti
Yésus
kuwi
wong
telu
mau
ora
pada
dunung.
Pada
kepéngin
ngerti
apa
tegesé.
11
Mulané
terus
takon
marang
Gusti
Yésus:
“Lah
kenèng
apa
guru-guru
Kitab
kok
ngomong
nèk
nabi
Elia
kudu
teka
ndisik?”
12
Gusti
Yésus
semaur:
“Pantyèn,
guru-guru
Kitab
kuwi
bener.
Nabi
Elia
kudu
teka
ngélingké
wong-wong
menèh
bab
dalané
Gusti
Allah.
Nanging
bab
Anaké
Manungsa
ketulis
nèk
Dèkné
bakal
nglakoni
sangsara
okèh
lan
bakal
disepèlèkké.
13
Mulané
Aku
ngomong
nèk
ènèng
nabi
kaya
nabi
Elia
wis
teka,
kaya
sing
ketulis
nang
Kitab.
Nanging
dèkné
digawé
sak
gelemé,
tyotyok
karo
sing
wis
ketulis
nang
Kitab
Sutyi.”
14
Dongé
Gusti
Yésus
karo
murid
telu
mau
wis
balik
menèh,
terus
pada
weruh
murid-murid
liyané
ijik
èngkèl-èngkèlan
karo
guru-guru
Kitab,
sampèk
dirubung
wong
okèh.
15
Kadung
weruh
Gusti
Yésus
terus
sakwat
pada
bungah
kabèh,
terus
marani
lan
mbagèkké
Dèkné.
16
Gusti
Yésus
terus
takon
marang
murid-muridé:
“Apa
sing
mbok
rembuk
karo
guru-guru
kuwi?”
17
Terus
ènèng
wong
sing
semaur:
“Gusti,
aku
arep
nggawa
anakku
nang
nggonmu.
Botyah
iki
kelebon
demit
malih
bisu.
18
Nèk
kumat
botyah
iki
niba-niba
nang
lemah.
Tyangkemé
metu
umpluké
lan
botyahé
terus
kerot-kerot
untu
lan
awaké
terus
kaku.
Mulané
aku
njaluk
tulung
marang
murid-muridmu
kuwi
kongkon
ngetokké
demité,
nanging
ora
bisa.”
19
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kenèng
apa
kowé
kok
ora
nduwé
pengandel?
Sepira
menèh
suwéné
Aku
ijik
kudu
nang
tengahmu
lan
sepira
menèh
suwéné
Aku
ijik
kongkon
nyabari
kowé?
Digawa
mbréné
botyahé!”
20
Botyahé
terus
digawa
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Kadung
demité
weruh
Gusti
Yésus,
botyahé
terus
metyityil-metyityil
niba
nang
lemah
terus
nggulung-nggulung
tyangkemé
metu
umpluké.
21
Gusti
Yésus
terus
takon
marang
bapaké:
“Botyah
iki
wiwit
kapan
lara?”
22
Bapaké
semaur:
“Wis
wiwit
tyilik!
Lan
wis
ping
okèh
demité
njongkrokké
botyahé
nang
geni
apa
nang
mbanyu
bèn
mati.
Mulané
aku
nyuwun,
nèk
Kowé
bisa,
mbok
melas,
aku
ditulungi!”
23
Gusti
Yésus
ngomong:
“Nèk
Aku
bisa?
Sembarang
bisa
nèk
kowé
pretyaya!”
24
Bapaké
botyahé
terus
ngomong:
“Aku
pretyaya,
Gusti!
Nanging
pengandelku
kurang.
Aku
mbok
diréwangi
pretyaya!”
25
Gusti
Yésus
weruh
nèk
wong-wong
sing
ngrubung
mau
tambah
okèh,
mulané
demité
terus
ditundung.
Gusti
Yésus
ngomong:
“Demit
sing
marakké
botyah
iki
budek
lan
bisu,
metua
lan
aja
pisan-pisan
balik
menèh!”
26
Demité
terus
metu
karo
njerit-njerit
lan
botyahé
ngetyetyeng-ngetyetyeng
terus
niba
kaya
wong
mati.
Wong-wong
mikiré
botyahé
mati
tenan.
27
Gusti
Yésus
terus
nyekel
tangané
botyahé
ditangèkké.
Botyahé
terus
ngadek.
28
Kadung
Gusti
Yésus
wis
mlebu
nang
omah
murid-muridé
terus
takon:
“Gusti,
kenèng
apa
awaké
déwé
kok
ora
bisa
ngetokké
demité?”
29
Gusti
Yésus
semaur:
“Demit
kaya
ngono
kuwi
lungané
namung
karo
pandonga!”
30
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
lunga
sangka
panggonan
kono
terus
pada
mlaku
terus
ngliwati
Galiléa.
Gusti
Yésus
ora
gelem
nèk
wong-wong
sampèk
ngerti
nèk
Dèkné
liwat
kono,
awit
Dèkné
ijik
mulangi
murid-muridé.
31
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné:
“Anaké
Manungsa
bakal
dielungké
marang
wong-wong
sing
bakal
matèni
Dèkné.
Nanging
ing
telung
dinané
Dèkné
bakal
tangi
menèh
sangka
pati.”
32
Murid-muridé
sakjané
ora
dunung
sing
diomong
karo
Gusti
Yésus,
nanging
ora
ènèng
sing
wani
takon
apa-apa.
33
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
teka
nang
kuta
Kapèrnakum.
Kadung
wis
nang
omah
Gusti
Yésus
takon:
“Nang
dalan
mau
kowé
pada
ngomongké
apa
ta?”
34
Murid-muridé
ora
ènèng
sing
wani
semaur
apa-apa,
awit
nang
dalan
mau
pada
èngkèl-èngkèlan
ngomongké
bab
sapa
sing
gedé
déwé.
35
Gusti
Yésus
terus
njagong,
murid
rolas
mau
dityeluk
kabèh
terus
diwulangi
ngéné:
“Wong
sing
kepéngin
diajèni
lan
dianggep
gedé
kuwi
wong
sing
gelem
ngalah
lan
gelem
ngladèni
liyané!”
36
Gusti
Yésus
terus
nyekel
botyah
tyilik
didèkèk
nang
tengahé
murid-muridé.
Dèkné
ngrangkul
botyahé
karo
ngomong:
37
“Wong
sing
nampani
botyah
kaya
ngéné
iki
ing
jenengku,
wong
kuwi
nampani
Aku.
Lan
menèh,
wong
sing
nampani
Aku
kuwi
ora
namung
nampani
Aku
déwé,
ora,
nanging
uga
nampani
sing
ngongkon
Aku.”
38
Rasul
Yohanes
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Gusti,
awaké
déwé
weruh
ènèng
wong
ngetokké
demit
nganggo
jenengmu.
Nanging
wong
iku
dudu
tunggalé
awaké
déwé,
mulané
awaké
déwé
ya
menging
wongé.”
39
Nanging
Gusti
Yésus
semaur:
“Aja,
wongé
aja
mbok
penging.
Awit
ora
ènèng
wong
sing
saiki
nganggokké
jenengku
kanggo
nindakké
mujijat
terus
sésuké
wongé
ngèlèk-èlèkké
Aku.
40
Awit
sapa
sing
ora
nglawan
awaké
déwé
mesti
ya
ngrujuki
awaké
déwé.
41
Tenan,
ngandela
ta!
Sapa
sing
ngekèki
ngombé
marang
kowé
jalaran
wongé
ngerti
nèk
kowé
kuwi
muridé
Kristus,
wong
kuwi
mesti
bakal
éntuk
upahé
sangka
Gusti
Allah.”
42
Gusti
Yésus
terus
ngomong
ngéné:
“Sapa
sing
marakké
wong
sing
enom
ing
pengandel
ninggal
dalanku,
wong
kuwi
luwung
dibanduli
watu
gilingan
waé
guluné,
terus
dityemplungké
nang
segara.
43
Nèk
tanganmu
marakké
kowé
nglakoni
ala,
diketok
waé.
Luwung
kowé
mlebu
urip
langgeng
karo
tangan
siji,
tenimbang
tanganmu
genep
loro,
nanging
kowé
mlebu
nang
neraka,
nang
geni
sing
ora
bisa
mati.
44
(Nang
neraka
uleré
ora
mati
lan
geniné
murup
terus.)
45
Nèk
sikilmu
marakké
kowé
mlaku
nang
dalan
ala,
diketok
waé.
Luwung
kowé
mlebu
urip
langgeng
karo
sikil
siji,
tenimbang
sikilé
genep
loro,
nanging
dibuwang
nang
neraka.
46
(Nang
neraka
uleré
ora
mati
lan
geniné
murup
terus.)
47
Nèk
mripatmu
marakké
kowé
nglakoni
ala,
dityepol
waé.
Luwung
mlebu
Kratoné
Gusti
Allah
karo
mripat
siji,
tenimbang
mripatmu
genep
loro,
nanging
dityemplungké
nang
neraka.
48
Nang
neraka
kuwi
kowé
bakal
ngalami
sangsara
gedé
slawasé.
49
“Saben
wong
kudu
dijajal
pengandelé
supaya
ora
luntur.
Kuwi
kenèng
dipadakké
karo
nèk
nguyahi
kaé,
supaya
awèt.
50
“Uyah
kuwi
kanggo
gawé
tenan.
Nanging
nèk
uyahé
ilang
asiné,
ora
ènèng
apa-apa
menèh
sing
kenèng
dienggo
ngasinké?
“Mulané,
kowé
kuwi
kudu
kaya
wong
sing
wis
diuyahi.
Pada
urip
bebarengan
sing
rukun.”