1
Gusti
Yésus
lunga
sangka
panggonan
kono
terus
budal
nang
Yudéa,
terus
ngabrah
laut
Yordan.
Wong
pirang-pirang
pada
nglumpuk
ngrubung
Dèkné,
mulané
kaya
lumrahé,
wong-wong
terus
diwulangi
bab
Gusti
Allah.
2
Terus
ènèng
wong
Farisi
pada
teka
arep
ngenèng
Gusti
Yésus
nganggo
pitakonan.
Wong
Farisi
mau
takon
ngéné:
“Apa
wong
lanang
éntuk
megat
bojoné?”
3
Gusti
Yésus
semaur:
“Lah
wèté
nabi
Moses
mulangi
kepriyé?”
4
“Entuk,
janji
wong
lanangé
gelem
nulis
layang
pegat
terus
dikèkké
sing
wédok.”
5
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Nabi
Moses
nggawé
pernatan
ngono
kuwi
jalaran
sangka
wangkoté
atimu.
6
Nanging
kawit
mbiyèné
Gusti
Allah
nggawé
wong
lanang
lan
wong
wédok.
7
Mulané
wong
lanang
kuwi
bakal
ninggal
bapa-biyungé
lan
dadi
siji
karo
bojoné.
8
Ora
wong
loro
menèh,
nanging
wong
loro
kuwi
wis
dadi
siji.
9
Dadiné,
apa
sing
wis
digatukké
karo
Gusti
Allah,
manungsa
ora
kenèng
misah.”
10
Dongé
wis
nang
omah
menèh,
murid-muridé
terus
takon
marang
Gusti
Yésus
bab
pegatan
mau.
11
Gusti
Yésus
mulangi
ngéné:
“Nèk
wong
lanang
megat
sing
wédok
terus
ngepèk
wong
wédok
liyané,
wong
lanang
kuwi
laku
bédang.
12
Uga
nèk
wong
wédok
megat
sing
lanang
terus
ngepèk
wong
lanang
liyané,
wong
wédok
kuwi
ya
pada
waé
laku
bédang.”
13
Wong-wong
pada
nggawa
anaké
nang
nggoné
Gusti
Yésus
supaya
didongakké
lan
diberkahi.
Nanging
murid-muridé
pada
nyenèni
wong-wong
kuwi
dipenging
ngrusui
Gusti
Yésus.
14
Kadung
Gusti
Yésus
weruh,
dèkné
terus
jèngkèl.
Mulané
Dèkné
nyenèni
murid-muridé
ngéné:
“Mbok
bèn!
Botyah-botyah
aja
dialang-alangi.
Bèn
pada
mbréné
nang
nggonku.
Awit
Kratoné
Gusti
Allah
namung
kanggo
wong
sing
atiné
kaya
botyah-botyah
iki.
15
Pantyèn
tenan,
sapa
sing
ora
nampa
Kratoné
Gusti
Allah
kaya
botyah-botyah
iki
ora
bakal
bisa
ngleboni
kraton
iki.”
16
Botyah-botyah
terus
dirangkuli,
terus
ditumpangi
tangan
lan
diberkahi
siji-siji.
17
Dongé
Gusti
Yésus
arep
budal
menèh
terus
ènèng
wong
mblayu
marani
Dèkné.
Wongé
sujut
nang
ngarepé
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Guru,
pantyèn
Kowé
betyik
tenan.
Bisané
éntuk
urip
langgeng
aku
kudu
nglakoni
apa?”
18
Gusti
Yésus
semaur:
“Kowé
kok
ngarani
Aku
betyik?
Gusti
Allah
déwé
sing
betyik,
ora
ènèng
liyané!
19
Kowé
wis
ngerti
wèt-wèté
ta?
Aja
matèni
wong,
aja
ngrusui
bojoné
liyané,
aja
nyolong,
aja
goroh,
aja
ngapusi
wong
lan
ngajènana
marang
bapa-biyungmu.”
20
Wongé
semaur:
“Guru,
kawit
tyilik
aku
wis
nurut
wèt-wèt
kabèh
kuwi.”
21
Gusti
Yésus
nyawang
wongé
terus
krasa
trésna
marang
dèkné,
mulané
terus
ngomong:
“Barang
siji
sing
durung
mbok
lakoni:
kana
mulih,
apa
nduwému
diedol
kabèh.
Sepira
payuné
dikèkké
marang
wong
sing
ora
nduwé
supaya
kowé
bisa
nduwé
banda
nang
swarga.
Nèk
kuwi
wis
mbok
lakoni
kowé
terus
mbrénéa
mèlu
Aku!”
22
Wongé
krungu
Gusti
Yésus
ngomong
ngono
kuwi
terus
amleng.
Dèkné
lunga
karo
sedi,
awit
dèkné
sugih
tenan.
23
Gusti
Yésus
terus
nyawang
murid-muridé
ngomong:
“Pantyèn
angèl
tenan
kanggo
wong
sugih
mlebu
Kratoné
Gusti
Allah.”
24
Murid-muridé
kagèt
krungu
tembung
kuwi.
Mulané
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Anak-anak,
pantyèn
angèl
banget
mlebu
Kratoné
Gusti
Allah.
25
Luwih
gampang
unta
mlebu
bolongan
dom,
tenimbang
wong
sugih
mlebu
Kratoné
Gusti
Allah.”
26
Murid-muridé
saiki
ora
dunung
blas,
mulané
takon:
“Gusti,
lah
sapa
sing
bisa
slamet?”
27
Gusti
Yésus
ndelokké
murid-muridé
terus
semaur:
“Pantyèn,
angèl
banget
kanggo
manungsa,
nanging
ora
angèl
kanggo
Gusti
Allah.
Kanggo
Gusti
Allah
sembarang
bisa
klakon.”
28
Rasul
Pétrus
terus
ngomong:
“Gusti,
awaké
déwé
wis
ninggal
sembarang
terus
mèlu
Kowé!”
29
Gusti
Yésus
semaur:
“Dirungokké
sing
apik
omongku
iki.
Sapa
sing
ninggal
omah
lan
keboné,
ninggal
wong
tuwa,
sedulur
lan
anaké
jalaran
nglabuhi
Aku
lan
nglabuhi
kabar
kabungahané
Gusti
Allah,
wong
kuwi
saiki
mesti
nampa
sembarang
ngungkul-ungkuli
mauné.
30
Bakal
nampa
ping
satus,
ya
omah,
sedulur,
wong
tuwa,
anak
lan
kebon,
senajana
karo
ngalami
kasangsaran.
Lan
ing
tembé
bakal
nampa
urip
langgeng.
31
Nanging
okèh
sing
nang
ngarep
bakalé
kèri,
malah
sing
teka
kèri
bakalé
nang
ngarep.”
32
Saiki
Gusti
Yésus
karo
murid-muridé
pada
mlaku
budal
nang
Yérusalèm.
Gusti
Yésus
mlaku
nang
ngarep
déwé.
Murid-muridé
durung
mari
kagèté
lan
wong-wong
liyané
sing
mèlu
uga
pada
wedi.
Murid
rolas
mau
terus
dityeluk
didèwèkké
karo
Gusti
Yésus
terus
diomongi
bab
sing
bakal
dialami
karo
Dèkné.
33
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné:
“Dititèni
déwé!
Saiki
awaké
déwé
arep
nang
Yérusalèm.
Nang
kono
para
pengarepé
imam
lan
para
guru
Kitab
bakal
nyekel
Anaké
Manungsa.
Bakal
pada
nyalahké
Dèkné
lan
masrahké
Dèkné
marang
bangsa
liya
sing
ora
kenal
marang
Gusti
Allah
kongkon
matèni.
34
Wong-wong
kuwi
bakal
pada
moyoki,
ngidoni
lan
metyuti
Dèkné
lan
entèk-entèké
bakal
pada
matèni
Dèkné.
Nanging
ing
telung
dinané
Dèkné
bakal
tangi
sangka
pati.”
35
Rasul
Yakobus
lan
Yohanes,
kabèh
loro
anaké
Sébédéus,
terus
maju
lan
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Guru,
awaké
déwé
nduwé
pitakonan.”
36
“Arep
takon
apa?”
Gusti
Yésus
semaur.
37
“Gusti,
nèk
Kowé
wis
dadi
ratu,
awaké
déwé
kepéngin
mèlu
njagong
kaya
ratu
nang
sebelahmu,
siji
nang
tengen
lan
siji
nang
kiwa.”
38
Gusti
Yésus
ngomong:
“Kowé
ora
ngerti
apa
sing
mbok
jaluk!
Apa
kowé
gelem
nglakoni
kasangsaran
sing
bakal
tak
alami?”
39
“Gelem
Gusti!”
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Pantyèn,
kasangsaran
sing
bakal
tak
alami
kowé
uga
bakal
mèlu
ngalami.
40
Nanging
bab
njagong
nang
tengen
apa
kiwaku
aku
ora
nduwèni
kwasa
ngarani.
Iku
wis
dityawiské
karo
Gusti
Allah
kanggo
sing
dipilih
karo
Dèkné
déwé.”
41
Krungu
kuwi
murid
sing
sepuluh
terus
jèngkèl
karo
rasul
Yakobus
lan
Yohanes.
42
Mulané
kabèh
terus
dityeluk
karo
Gusti
Yésus,
diomongi
ngéné:
“Kowé
ngerti
déwé
tyarané
wong
sing
ora
pretyaya
marang
Gusti
Allah.
Para
penggedé
sing
kudu
nata
bangsané
malah
pada
ngwasani
lan
ngerèh.
43
Nanging
kowé
ora
kenèng
kaya
ngono.
Sapa
sing
kepéngin
dadi
pengarep
kudu
ngladèni
liyané
lan
sapa
sing
kepéngin
dianggep
gedé
déwé
kudu
dadi
peladèné
liya-liyané.
44
(10:43)
45
Awit
Anaké
Manungsa
tekané
ya
ora
njaluk
diladèni,
nanging
supaya
ngladèni
lan
masrahké
uripé
kanggo
nebus
uripé
wong
okèh.”
46
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
teka
nang
kuta
Yériko.
Kadung
bareng
karo
wong
pirang-pirang
lunga
menèh
sangka
Yériko,
ènèng
wong
lamur
ngemis
nang
pinggir
dalan.
Wong
iki
jenengé
Bartiméus,
anaké
Timéus.
47
Bartiméus
krungu
nèk
sing
liwat
nang
dalan
kono
kuwi
Gusti
Yésus
sangka
kuta
Nasarèt,
mulané
dèkné
terus
tyeluk-tyeluk:
“Yésus,
Turunané
ratu
Daved,
mbok
melas
marang
aku.”
48
Wong-wong
terus
nyenèni
Bartiméus
kongkon
meneng.
Nanging
wongé
malah
tambah
seru
sing
tyeluk-tyeluk:
“Turunané
Daved,
mbok
melas
marang
aku!”
49
Gusti
Yésus
terus
mandek
lan
ngomong:
“Wong
kuwi
dikongkon
mbréné!”
Wong
lamur
mau
terus
dityeluk
karo
wong-wong:
“Wis
aja
wedi,
ndang
ngadeka.
Gusti
nyeluk
kowé.”
50
Bartiméus
terus
mbuwang
saliné
njaba
sing
nyrimpet-nyrimpeti
terus
gelis-gelis
marani
Gusti
Yésus.
51
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Aku
mbok
kongkon
ngapa?”
“Aku
kepéngin
weruh,
Gusti!”
52
Gusti
Yésus
semaur:
“Ya
wis,
kana!
Pengandelmu
sing
nylametké
kowé.”
Sakwat
Bartiméus
bisa
weruh
terus
mèlu
Gusti
Yésus.