1
Gusti
Yésus
mulangi
ngéné:
“Kratoné
Swarga
kuwi
kenèng
dipadakké
karo
wong
sing
nduwé
kebon
dreif.
Esuk
mruput
wongé
wis
budal
nggolèk
wong
sing
kudu
ngerjani
keboné.
2
Kadung
wis
pada
setuju
bab
bayarané
saben
wong
sedina,
wong-wong
terus
dikongkon
budal
nyambutgawé
nang
keboné.
3
Kira-kira
jam
sanga
ésuk
sing
nduwé
kebon
lunga
menèh
terus
weruh
wong
siji-loro
nganggur
nang
lataré
pasar.
4
Sing
nduwé
kebon
mau
terus
ngomong
marang
wong-wong
sing
nganggur
kuwi:
‘Hayuk
pada
nyambutgawé
nang
kebonku,
kowé
bakal
tak
bayar
sak
mestiné!’
5
Wong-wong
terus
pada
budal.
Kira-kira
jam
rolas
lan
jam
telu
awan
wong
sing
nduwé
kebon
lunga
menèh
nggolèk
wong.
6
Kira-kira
jam
lima
soré
wongé
uga
budal
menèh,
terus
weruh
wong-wong
pada
nganggur,
terus
ditakoni:
‘Kenèng
apa
kowé
kok
pada
nganggur
nang
kéné
sedina
muput?’
7
Wong-wong
semaur:
‘Lah
ora
ènèng
sing
ngekèki
kerjanan
kok!’
Sing
nduwé
kebon
terus
ngomong:
‘Nèk
ngono,
hayuk
nyambutgawé
nang
kebonku
waé.’
8
“Kadung
wis
surup,
sing
nduwé
kebon
terus
ngomong
marang
mandoré:
‘Kana
sing
kerja
pada
dityeluk
lan
dikèki
bayarané.
Molai
karo
sing
teka
kèri
déwé
nganti
tekan
sing
teka
ndisik
déwé.’
9
Wong-wong
sing
nyambutgawé
molai
kira-kira
jam
lima
terus
pada
teka
lan
nampa
bayarané
wong
kerja
sedina.
10
Sakwisé
kuwi
wong-wong
sing
molai
kerja
kawit
ésuk
terus
pada
mara,
mikiré
bakal
nampa
bayaran
luwih
okèh.
Nanging
wong-wong
kuwi
uga
nampa
bayarané
wong
kerja
sedina.
11
Wong-wong
nampani
bayarané
karo
nggresah
marang
sing
nduwé
kebon.
12
Tembungé:
‘Lah
sing
teka
kèri
kerjané
namung
sak
jam,
lah
kok
dibayar
tunggalé
karo
awaké
déwé
sing
kerja
kepanasen
sedina
muput.’
13
“Sing
nduwé
kebon
terus
semaur:
‘Lo,
aku
ora
ngapusi
kowé!
Kowé
lak
wis
setuju
ta
nampa
bayarané
wong
kerja
sedina?
14
Ditampa
bayaranmu
kuwi
lan
kana
lunga!
Pantyèn
aku
karep
ngekèki
wong
sing
teka
kèri
bayaran
sing
tunggalé
karo
bayaranmu.
15
Apa
aku
ora
éntuk
nganggokké
duwitku
manut
karepku
déwé?
Kenèng
apa
kowé
kok
mèri
nèk
aku
nggawé
betyik
marang
liyané?’”
16
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Pantyèn
kaya
ngono,
wong-wong
sing
teka
kèri
bakal
dadi
ndisik
déwé
lan
wong-wong
sing
ndisik
déwé
bakal
dadi
sing
kèri.”
17
Dongé
pada
mlaku
budal
nang
kuta
Yérusalèm,
Gusti
Yésus
nyeluk
murid-muridé
rolas
didèwèkké,
terus
ngomong:
18
“Kowé
pada
ngerti
nèk
awaké
déwé
saiki
budal
nang
kuta
Yérusalèm.
Nang
kana
Anaké
Manungsa
bakal
dipasrahké
marang
para
pengarepé
imam
lan
guru
Kitab.
Wong-wong
kuwi
bakal
netepké
setrapan
pati
marang
Dèkné.
19
Sakwisé
kuwi
wong-wong
bakal
masrahké
Dèkné
marang
bangsa
Rum,
supaya
dipoyoki,
dipetyuti
terus
dipentèng.
Nanging
ing
telung
dinané
Dèkné
bakal
ditangèkké
sangka
pati
karo
Gusti
Allah.”
20
Bojoné
Sébédéus
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
karo
anaké
lanang
loro.
Wongé
terus
sujut
arep
nduwèni
tembung.
21
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Apa
sing
mbok
karepké?”
Bojoné
Sébédéus
terus
ngomong:
“Gusti,
mbok
janji
ta,
nèk
Gusti
mbésuk
dadi
ratu,
anakku
kabèh
loro
kelilan
njagong
nang
sebelahé
Gusti,
sing
siji
tengen
lan
liyané
kiwa?”
22
Gusti
Yésus
semaur:
“Kowé
kuwi
ora
ngerti
apa
sing
mbok
jaluk.
Apa
kowé
wani
nglakoni
kasangsaran
sing
bakal
tak
lakoni?”
Saurané:
“Ya
Gusti,
awaké
déwé
wani!”
23
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Pantyèn,
kasangsaran
sing
bakal
tak
lakoni
kowé
uga
bakal
nglakoni.
Nanging
bab
njagong
nang
sebelah
tengen
apa
kiwaku,
kuwi
Aku
ora
nduwé
kwasa
ngarani.
Jagongan
kuwi
wis
dityawiské
kanggo
wong-wong
sing
wis
dipilih
karo
Bapakku.”
24
Kadung
murid
sepuluh
liyané
krungu
bab
kuwi,
terus
pada
nesu
marang
sedulur
loro
mau.
25
Mulané
Gusti
Yésus
terus
nyeluk
murid-muridé
kabèh
terus
diomongi
ngéné:
“Kowé
pada
ngerti
déwé
nèk
para
penuntun
malah
pada
ngerèh
bangsané
lan
semono
uga
para
penggedé,
kuwi
malah
pada
nindes
bangsané.
26
Nanging
kowé
aja
kaya
ngono.
Sapa
sing
kepéngin
dadi
pengarep,
kuwi
kudu
ngladèni
kowé.
27
Lan
sapa
sing
kepéngin
dianggep
gedé
déwé,
kuwi
sing
kudu
dadi
peladèné
liyané.
28
Didelokké
ta
Anaké
Manungsa,
Dèkné
tekané
ora
supaya
diladèni,
nanging
malah
ngladèni
lan
masrahké
nyawané
kanggo
nylametké
wong
okèh.”
29
Dongé
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
pada
ninggal
kuta
Yériko,
wong
pirang-pirang
pada
ngetutké.
30
Nang
pinggir
dalan
ènèng
wong
lamur
loro
pada
njagong.
Kadung
krungu
nèk
Gusti
Yésus
liwat,
wong
lamur
loro
mau
pada
bengok-bengok:
“Gusti,
Turunané
ratu
Daved,
mbok
melas
karo
awaké
déwé!”
31
Wong
okèh
sing
nang
kono
pada
nyenèni
wong
loro
kuwi
kongkon
meneng.
Nanging
malah
tambah
banter
sing
mbengok:
“Gusti,
Turunané
ratu
Daved,
mbok
melas
karo
awaké
déwé!”
32
Gusti
Yésus
terus
mandek,
terus
wong
loro
mau
dityeluk.
Dèkné
takon:
“Kowé
njaluk
apa?”
33
Semauré:
“Awaké
déwé
nyuwun
bisa
weruh
menèh,
Gusti!”
34
Gusti
Yésus
melas
marang
wong
loro
kuwi,
terus
didemèk
mripaté.
Sakwat
terus
pada
bisa
weruh
menèh,
terus
mèlu
Gusti
Yésus.