1
Gusti
Yésus
ngumpulké
rasul
rolas
terus
dikèki
kekuwatan
lan
pangwasa,
supaya
bisa
nundungi
demit
lan
nambani
wong
lara.
2
Para
rasul
mau
terus
dikongkon
budal
ngabarké
bab
Kratoné
Gusti
Allah
lan
nambani
wong
sing
lara.
3
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné:
“Aja
pada
sangu
apa-apa.
Aja
nggawa
teken
apa
kantongan,
pangan
apa
duwit
apa
salin
sèrep.
4
Nèk
ènèng
wong
nampa
kowé
nang
omahé,
manggona
nang
omah
kuwi
tekané
kowé
lunga
sangka
kuta
kono.
5
Nèk
kowé
teka
nang
kuta
sing
ora
gelem
nampa
kowé,
lungaa
waé
sangka
kuta
kuwi.
Lemahé
diketok-ketokké
sangka
sikilmu,
supaya
wong-wong
nang
kuta
kono
ngerti
déwé.”
6
Para
rasul
terus
pada
budal
turut
désa-désa,
nggelarké
kabar
kabungahané
Gusti
Allah
lan
nambani
wong
lara.
7
Hérodès,
ratuné
distrik
Galiléa,
krungu
sakkèhé
lelakon
kuwi,
terus
bingung.
Awit
ènèng
sing
ngomong
nèk
Yohanes
Pembaptis
urip
menèh.
8
Liyané
menèh
ngomong
jaréné
nabi
Elia
teka
menèh.
Uga
ènèng
liyané
menèh
ngomong
nèk
sakwijiné
nabi
jaman
mbiyèn
urip
menèh.
9
Hérodès
ngomong:
“Lah
Yohanes
wis
tak
ketok
guluné.
Lah
wong
iki
sapa,
kok
aku
krungu
jaréné
nindakké
prekara-prekara
kabèh
kuwi.”
Mulané
Hérodès
ya
kepéngin
weruh
Gusti
Yésus.
10
Para
rasul
saiki
wis
balik
menèh
lan
pada
ngabarké
marang
Gusti
Yésus
bab
sembarang
sing
dilakoni.
Gusti
Yésus
terus
ngejèk
para
rasul
lèrèn
nang
panggonan
sing
sepi
nang
kuta
Bètsaida,
supaya
bisa
karo
para
rasul
déwé.
11
Nanging
kadung
wong-wong
krungu,
kabèh
terus
pada
nututi.
Gusti
Yésus
nampa
wong-wong
mau
lan
pada
dipituturi
bab
Kratoné
Gusti
Allah.
Sing
lara
pada
diwaraské.
12
Kadung
wis
soré
para
rasul
terus
mara
nang
nggoné
Gusti
Yésus
ngomong:
“Gusti,
apa
ora
apik
nèk
wong-wong
mbok
kongkon
lunga
waé,
supaya
bisa
nggolèk
pangan
lan
inepan
déwé-déwé
nang
désa-désa
nang
sak
kiwa-tengené
kéné,
awit
nang
panggonan
kéné
ora
ènèng
apa-apa.”
13
Gusti
Yésus
semaur:
“Ora,
kowé
sing
kudu
ngekèki
mangan
wong-wong!”
Para
rasul
terus
ngomong:
“Lah
kepriyé
Gusti,
awaké
déwé
namung
nduwé
roti
lima
lan
iwak
loro.
Apa
awaké
déwé
kudu
nukokké
pangan
kanggo
wong-wong
kuwi
kabèh?”
14
Nang
kono
wong
lanangé
waé
kira-kira
ènèng
limang
èwu
okèhé.
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
para
rasul:
“Kana
wong-wong
dikongkon
njagong,
sak
krompol
wong
sèket!”
15
Para
rasul
nuruti
tembungé
Gusti
Yésus
lan
wong
kabèh
pada
dikongkon
njagong.
16
Gusti
Yésus
terus
njikuk
roti
lima
lan
iwak
loro
mau.
Sakwisé
nyawang
nduwur,
roti
lan
iwaké
terus
diberkahi,
terus
dityuwil-tyuwil
dikèkké
marang
para
rasul,
kongkon
ngedum
marang
wong
kabèh.
17
Kabèh
terus
pada
mangan
sampèk
warek.
Turahané
terus
dilumpukké
karo
para
rasul,
ènèng
rolas
ténggok
kebek.
18
Ing
sakwijiné
dina
Gusti
Yésus
ijik
ndedonga
déwé.
Kadung
murid-muridé
teka,
Gusti
Yésus
terus
takon
ngéné:
“Wong-wong
ngarani
Aku
iki
sapa?”
19
Para
murid
terus
pada
semaur:
“Enèng
sing
ngomong
nèk
Gusti
kuwi
Yohanes
Pembaptis,
liyané
ngomong
jaréné
Gusti
kuwi
nabi
Elia.
Lah
liyané
menèh
ngarani
Gusti
kuwi
sakwijiné
nabi
jaman
mbiyèn
sing
saiki
urip
menèh.”
20
Gusti
Yésus
terus
takon
menèh:
“Lah
miturut
pinemumu
déwé,
Aku
iki
sapa?”
Rasul
Pétrus
terus
semaur:
“Gusti,
Kowé
Kristus,
sing
dikongkon
teka
nang
jagat
karo
Gusti
Allah!”
21
Murid-murid
mau
terus
pada
diwanti-wanti,
dipenging
ngomongké
bab
kuwi
mau
marang
wong
liya.
22
Gusti
Yésus
ngomong:
“Anaké
Manungsa
bakal
nglakoni
kasangsaran
lan
bakal
ditampik
karo
para
pinituwa,
para
pengarepé
imam
lan
para
guru
Kitab.
Dèkné
bakal
dipatèni,
nanging
ing
telung
dinané
Dèkné
bakal
ditangèkké
sangka
pati.”
23
Saiki
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
wong
kabèh:
“Saben
wong
sing
kepéngin
dadi
muridku
kudu
nyingkirké
awaké
déwé,
saben
dina
kudu
manggul
pentèngané
lan
ngetutké
Aku.
24
Awit
sapa
sing
namung
ngudi
nggolèk
kepénaké
uripé,
kuwi
bakal
kélangan
urip
sing
sejati.
Nanging
sapa
sing
ngurbanké
uripé
kanggo
Aku,
kuwi
sing
nemu
urip
sing
sejati.
25
Awit
apa
gunané
wong
bisa
nduwèni
donya
iki
kabèh,
nanging
rusak
uripé
lan
kélangan
nyawané?
26
Sapa
sing
isin
ngaku
nèk
dadi
muridku
lan
isin
ngakoni
nèk
nurut
piwulangku,
Anaké
Manungsa
uga
bakal
isin
ngakoni
wong
kuwi,
mbésuk
nèk
Dèkné
teka
ing
sloroté
kwasané,
kwasané
Gusti
Allah
Bapaké
lan
para
mulékat
sutyi.
27
Pada
rungokna
tembungku
iki:
ing
sak
tengahé
wong
sing
nang
kéné
iki
bakal
ènèng
sing
ora
mati
sakdurungé
weruh
Kratoné
Gusti
Allah.”
28
Kira-kira
seminggu
sakwisé
Gusti
Yésus
ngomongké
bab
prekara-prekara
kuwi
mau,
Dèkné
terus
ngejèk
rasul
Pétrus,
Yohanes
lan
Yakobus
digawa
munggah
nang
gunung
arep
ndedonga.
29
Dongé
ijik
ndedonga,
rupané
Gusti
Yésus
malih
lan
saliné
malih
putih
sumeblak.
30
Ujuk-ujuk
terus
ènèng
wong
loro
omong-omongan
karo
Dèkné,
yakuwi
nabi
Moses
lan
nabi
Elia.
Kabèh
loroné
teka
nganggo
sloroté
swarga.
31
Sing
dirembuk
bab
enggoné
Gusti
Yésus
bakal
nglakoni
kasangsaran
lan
pati
nang
kuta
Yérusalèm,
ora
suwi
menèh,
supaya
apa
sing
wis
dirantyam
karo
Gusti
Allah
bisa
klakon
kabèh.
32
Rasul
Pétrus
lan
kantya-kantyané
pada
keturon.
Kadung
tangi
terus
pada
weruh
Gusti
Yésus
ing
sloroté
kwasané
lan
uga
weruh
wong
loro
liyané
ngadek
karo
Dèkné.
33
Rasul
Pétrus
weruh
nèk
nabi
Moses
lan
nabi
Elia
arep
lunga,
mulané
dèkné
terus
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Gusti,
kok
ndilalah
temen
awaké
déwé
nang
kéné.
Apik
nèk
awaké
déwé
ngedekké
gubuk
telu:
siji
kanggo
Gusti,
siji
kanggo
nabi
Moses
lan
siji
kanggo
nabi
Elia.”
Rasul
Pétrus
ngomong
ngono
kuwi,
jalaran
dèkné
ora
ngerti
apa
sing
diomong.
34
Dongé
rasul
Pétrus
ijik
ngomong
kuwi,
terus
ènèng
méga
teka
nutupi
wong-wong
kuwi.
Rasul
Pétrus,
Yohanes
lan
Yakobus
pada
wedi
banget,
awit
wong-wong
kuwi
ilang
nang
mégané.
35
Terus
ènèng
swara
sangka
méga
mau
ngomong
ngéné:
“Iki
Anakku
sing
wis
tak
pilih.
Pada
digugu
tembungé.”
36
Kadung
swara
mau
wis
meneng,
sing
kétok
nang
kono
namung
Gusti
Yésus
déwé,
nabi
Moses
lan
nabi
Elia
wis
ora
ènèng.
Murid-murid
mau
ora
tau
ngomongké
bab
lelakon
iki
marang
sapa
waé.
37
Ing
ésuké
Gusti
Yésus
lan
para
muridé
medun
sangka
gunung.
Wong
pirang-pirang
pada
marani
Dèkné.
38
Nang
sak
tengahé
wong
okèh
kono
ènèng
wong
lanang
sing
mbengok:
“Guru,
aku
mbok
ditulungi!
Mbok
anakku
didelok
iki,
aku
namung
nduwé
anak
siji
iki.
39
Botyahé
nèk
dikwasani
demit
terus
ujuk-ujuk
njerit-njerit,
awaké
terus
kaku
lan
ngetyetyeng-ngetyetyeng
lan
tyangkemé
metu
umpluké.
Demité
jan
milara
botyahé
tenan,
tanpa
lèrèn
lan
ora
gelem
ngetyulké.
40
Aku
wis
njaluk
tulung
marang
murid-muridmu,
nanging
ora
bisa
ngetokké
demité.”
41
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kok
kebatyut
tenan
enggonmu
ora
pretyaya
marang
Gusti
Allah.
Sepira
menèh
suwéné
enggonku
kudu
tyampur
lan
nyabari
kowé?
Botyahé
gawanen
mbréné!”
42
Dongé
ijik
mlaku
marani
Gusti
Yésus
botyahé
terus
dibanting
karo
demité
lan
awaké
terus
ngetyetyeng-ngetyetyeng.
Nanging
Gusti
Yésus
terus
nyentak
demité.
Botyahé
terus
diwaraské,
terus
dipasrahké
marang
bapaké.
43
Wong
kabèh
pada
nggumun
weruh
kwasané
Gusti
Allah
sing
semono
gedéné.
Wong-wong
durung
mari
nggumuné
bab
lelakon-lelakon
mau.
44
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
para
muridé:
“Pada
rungokké
sing
apik
tembungku
iki.
Anaké
Manungsa
bakal
dielungké
marang
pangwasané
manungsa.”
45
Nanging
para
murid
ora
pada
dunung
apa
tegesé
tembungé
Gusti
Yésus
mau.
Prekara
kuwi
pantyèn
peteng
kanggo
para
murid,
dadiné
ora
ngerti
apa
tegesé.
Nanging
ora
pada
wani
takon
apa-apa.
46
Ing
sak
tengahé
para
muridé
Gusti
Yésus
ènèng
èngkèl-èngkèlan
bab
sapa
sing
penting
déwé.
47
Gusti
Yésus
ngerti
pikirané
murid-muridé,
mulané
terus
nyeluk
botyah
tyilik
siji,
dikongkon
ngadek
nang
jèjèré.
48
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
para
murid
ngéné:
“Sapa
sing
nampa
botyah
tyilik
iki
ing
Jenengku,
wong
kuwi
nampa
Aku.
Lah
wong
sing
nampa
Aku
kuwi
uga
nampa
Gusti
Allah
sing
ngongkon
Aku.
Awit
sing
tyilik
déwé
nang
tengahmu
kabèh,
yakuwi
sing
gedé
déwé.”
49
Rasul
Yohanes
ngomong
ngéné
marang
Gusti
Yésus:
“Guru,
awaké
déwé
weruh
ènèng
wong
nundung
demit
nganggo
Jenengmu.
Awaké
déwé
menging
wongé,
awit
wongé
ora
mèlu
awaké
déwé.”
50
Gusti
Yésus
semaur:
“Wongé
aja
dialang-alangi.
Awit
wong
sing
ora
nglawan
kowé,
kuwi
ngrujuki
kowé!”
51
Dinané
enggoné
Gusti
Allah
bakal
njikuk
Gusti
Yésus
mlebu
swarga
wis
tyedek.
52
Saiki
Gusti
Yésus
pantyèn
wis
nggawé
putusan
arep
budal
nang
kuta
Yérusalèm,
mulané
terus
kongkonan
wong
budal
ndisik.
Wong-wong
mau
terus
mlebu
nang
sakwijiné
désa
nang
bawah
Samaria,
arep
nggolèk
inepan.
53
Nanging
wong-wong
nang
désa
kono
ora
gelem
nampa
Gusti
Yésus,
awit
wong-wong
ngerti
nèk
sing
dituju
karo
Gusti
Yésus
kuta
Yérusalèm.
54
Kadung
murid
loro,
yakuwi
rasul
Yakobus
lan
Yohanes,
weruh
sing
kaya
ngono
kuwi,
terus
pada
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Gusti,
apa
awaké
déwé
kelilan
mujèkké
wong-wong
disamber
bledèk
waé,
supaya
mati
kabèh!”
55
Nanging
Gusti
Yésus
minger
mandeng
murid-murid
mau
terus
pada
disenèni.
56
Gusti
Yésus
lan
murid-muridé
terus
budal
nang
désa
liyané.
57
Sak
barengé
mlaku
arep
nang
désa
liyané
mau,
ènèng
wong
ngomong
ngéné
marang
Gusti
Yésus:
“Guru,
aku
arep
mèlu
Kowé
nang
endi
waé!”
58
Saurané
Gusti
Yésus:
“Asu
alasan
nduwé
rong
lan
manuk
nduwé
susuk,
nanging
Anaké
Manungsa
ora
nduwé
panggonan
kanggo
nyèlèhké
sirahé.”
59
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
wong
liyané:
“Hayuk
mèlua
Aku!”
Nanging
wongé
semaur:
“Gusti,
aku
dililani
ngubur
bapakku
ndisik!”
60
Tembungé
Gusti
Yésus:
“Bèn
wong
mati
ngubur
sing
mati,
nanging
kowé
kana
budal
ngabarké
bab
Kratoné
Gusti
Allah.”
61
Enèng
wong
liyané
menèh
ngomong
marang
Gusti
Yésus:
“Gusti,
aku
gelem
mèlu
Kowé,
nanging
aku
tak
pamitan
marang
brayatku
ndisik!”
62
Nanging
Gusti
Yésus
semaur:
“Wong
sing
ngepluk
sawahé,
nanging
nolèh
mburi,
wong
kuwi
ora
pantes
nyambutgawé
ing
Kratoné
Gusti
Allah.”