1
Ing
sakwijiné
dina
Gusti
Yésus
ngadek
nang
pinggiré
mér
Genésarèt.
Wong
pirang-pirang
pada
esuk-esukan,
awit
pada
kepéngin
ngrungokké
pituturé
Gusti
Allah.
2
Gusti
Yésus
weruh
ènèng
prau
loro
nang
pinggir
kono.
Sing
nduwé
prauné
wis
pada
medun,
ijik
ngresiki
jalané.
3
Gusti
Yésus
terus
munggah
nang
prauné
Simon.
Simon
terus
dityeluk
kongkon
nyurung
prauné
sangka
daratan.
Gusti
Yésus
terus
njagong
lan
mulangi
wong-wong
sangka
prauné
kono.
4
Kadung
wis
rampung
sing
mulangi,
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
Simon:
“Simon,
praumu
kana
digawa
nang
tengah
lan
jalamu
diuntyalké
kono
supaya
éntuk
iwak
okèh.”
5
Semauré
Simon:
“Guru,
wis
sewengi
muput
awaké
déwé
nggolèk
iwak
sak
kuwaté,
nanging
ora
éntuk
apa-apa.
Nanging
jalaran
Kowé
sing
ngongkon,
jalané
tak
untyalké
menèh.”
6
Kadung
jalané
wis
diuntyalké
terus
éntuk
iwak
okèh
banget,
sampèk
jalané
arep
bedah.
7
Mulané
terus
pada
tyeluk-tyeluk
njaluk
tulung
kantya-kantyané
sing
nang
prau
liyané.
Kantya-kantyané
terus
gelis-gelis
teka.
Prauné
kabèh
loro
terus
diisèni
iwak
sampèk
kebek,
sampèk
prauné
mèh
kelep.
8
Kadung
weruh
kuwi
mau
kabèh,
Simon
terus
niba
nang
ngarepé
Gusti
Yésus
karo
ngomong:
“Aja
nyedeki
aku
Gusti,
awit
aku
wong
dosa.”
9
Simon
ngomong
ngono
kuwi,
awit
dèkné
lan
kantya-kantyané
pada
nggumun
tenan
weruh
iwak
semono
okèhé.
10
Uga
Yakobus
lan
Yohanes,
kantya-kantyané
Simon,
mèlu
nggumun
tenan.
Gusti
Yésus
terus
ngomong
ngéné
marang
Simon:
“Aja
wedi
Simon,
wiwit
saiki
kowé
bakal
tak
dadèkké
wong
sing
tukang
nggolèk
wong.”
11
Simon
lan
kantya-kantyané
terus
minggirké
prauné,
terus
mèlu
Gusti
Yésus,
ninggal
sembarang-mbarangé.
12
Ing
sakwijiné
dina
Gusti
Yésus
nang
sakwijiné
kuta.
Nang
kono
ènèng
wong
lanang
sing
lara
lépra
sak
awaké.
Kadung
weruh
Gusti
Yésus,
wongé
terus
niba
nang
ngarepé
terus
nyuwun:
“Duh
Gusti,
nèk
Kowé
gelem
Kowé
bisa
nambani
aku!”
13
Gusti
Yésus
ngelungké
tangané
terus
ndemèk
wongé
karo
ngomong:
“Aku
gelem,
dadia
waras!”
Sakwat
wongé
terus
mari
tenan.
14
Gusti
Yésus
terus
menging
wongé
ngomong-omongké
bab
lelakon
kuwi.
Wongé
dikongkon
nang
nggoné
imamé,
kongkon
nduduhké
awaké
sing
wis
waras.
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné:
“Kana
nang
nggoné
imamé
nduduhké
awakmu.
Kana
ngekèki
kurbané
miturut
pernatané
nabi
Moses.
Dadiné
wong
kabèh
bisa
ngerti
nèk
kowé
wis
mari
tenan.”
15
Nanging
kabar
bab
Gusti
Yésus
kuwi
malah
mrèmèn-mrèmèn
terus
tekan
endi-endi.
Wong
pirang-pirang
terus
pada
teka
kepéngin
ngrungokké
piwulangé
lan
uga
supaya
ditambani
larané.
16
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
mundur
nggolèk
panggonan
sing
sepi,
arep
ndonga.
17
Ing
sakwijiné
dina,
dongé
Gusti
Yésus
ijik
memulang,
uga
ènèng
wong
Farisi
lan
guru-guru
Kitab
mèlu
njagong
ngrungokké.
Wong-wong
kuwi
tekané
sangka
kuta-kuta
nang
bawah
Galiléa,
Yudéa
lan
Yérusalèm.
Gusti
Yésus
nampa
pangwasané
Gusti
Allah
kanggo
nambani
sing
pada
lara.
18
Terus
nang
kono
ènèng
wong
pada
teka
nggotong
wong
lumpuh
nganggo
peturoné.
Jawané
arep
digawa
nang
nggoné
Gusti
Yésus.
Wong-wong
kuwi
nggolèk
akal
kepriyé
bisané
nglebokké
wong
lumpuh
mau
nang
njero
omah
sing
dienggo
mulangi
karo
Gusti
Yésus.
19
Nanging
sangking
okèhé
wong,
wong
lumpuh
mau
ora
bisa
mlebu.
Mulané
terus
digawa
munggah,
dijebolké
payoné,
terus
sing
lumpuh
diedunké
sak
peturoné
nang
tengahé
wong
pirang-pirang
sing
nang
kono,
pener
nang
ngarepé
Gusti
Yésus.
20
Gusti
Yésus
weruh
gedéné
pengandelé
wong
lumpuh
lan
wong-wong
sing
nggotong
kuwi,
mulané
Dèkné
terus
ngomong
marang
wong
sing
lumpuh:
“Kang,
dosamu
wis
dingapura!”
21
Para
guru
Kitab
lan
para
Farisi
terus
pada
rerasan:
“Sapa
ta
wong
iki
kok
wani
nyepèlèkké
Gusti
Allah?
Wong
urip
ora
bisa
ngapura
dosa,
namung
Gusti
Allah
déwé?”
22
Nanging
Gusti
Yésus
ngerti
pikirané
wong-wong
kuwi,
mulané
terus
ngomong:
“Kenèng
apa
kowé
kok
pada
mikir
ngono?
23
Pikiren
déwé,
gampang
sing
endi:
ngomong
‘dosamu
wis
dingapura’
apa
ngomong
‘ngadek
lan
mlakua?’
24
Aku
namung
arep
nduduhké
marang
kowé
nèk
Anaké
Manungsa
kuwi
nduwèni
kwasa
ngapura
dosa
nang
bumi.”
Gusti
Yésus
terus
ngomong
ngéné
marang
wong
sing
lumpuh
mau:
“Aku
ngomong
marang
kowé:
‘Ngadek,
peturonmu
dipanggul
lan
kana
mulih!’”
25
Wongé
ya
terus
sakwat
ngadek
nang
ngarepé
wong
pirang-pirang
kono,
terus
manggul
peturoné,
terus
mulih
karo
memuji
lan
ngluhurké
Gusti
Allah.
26
Wong-wong
kabèh
mau
nggumuné
éram-éram
lan
pada
ngluhurké
Gusti
Allah.
Atiné
pada
krasa
wedi,
mulané
rerasan:
“Lelakon
iki
jan
ngidap-idapi
tenan!”
27
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
lunga
sangka
kono.
Dèkné
terus
weruh
sakwijiné
wong
belasting
sing
jenengé
Lévi.
Lévi
ijik
njagong
nang
kantoré.
28
Gusti
Yésus
ngomong
ngéné
marang
dèkné:
“Hayuk
mèlua
Aku.”
Lévi
terus
menyat,
sembarangé
ditinggal
kabèh,
terus
mèlu
Gusti
Yésus.
29
Lévi
terus
nganakké
pésta
nang
omahé
kanggo
Gusti
Yésus.
Wong
belasting
pirang-pirang
lan
uga
wong
liya-liyané
pada
bebarengan
mangan
nang
pésta
kono.
30
Para
Farisi
lan
para
guru
Kitab
sing
mèlu
golongané
para
Farisi
sing
pada
weruh
kuwi
mau
ora
setuju
karo
lelakon
kuwi.
Mulané
terus
pada
ngomong
marang
murid-muridé
Gusti
Yésus:
“Kenèng
apa
kowé
kok
pada
mangan
tyampur
karo
wong
belasting
lan
wong
dosa?”
31
Gusti
Yésus
nyauri:
“Wong
sing
waras
ora
mbutuhké
dokter.
Sing
mbutuhké
dokter
kuwi
sing
lara.
32
Aku
iki
ora
teka
nggolèki
wong
sing
ngakuné
wis
apik
uripé,
ora.
Nanging
aku
teka
iki
nggolèki
wong
dosa,
supaya
pada
ngakoni
salahé
lan
pada
nurut
Gusti
Allah.”
33
Enèng
wong
sing
pada
takon
ngéné
marang
Gusti
Yésus:
“Murid-muridé
nabi
Yohanes
ajek
pasa
lan
ndedonga,
semono
uga
murid-muridé
para
Farisi.
Kenèng
apa
murid-muridmu
kok
ora
nglakoni
kuwi?”
34
Saurané
Gusti
Yésus:
“Apa
tau
ènèng
dayoh
nang
kawinan
dikongkon
pasa,
nèk
mantèné
lanang
ijik
tyampur
karo
dayohé
mau?
Mesti
ora ta!
35
Nanging
ènèng
wantyiné
nèk
mantèné
lanang
bakal
digawa
lunga.
Ing
waktu
kuwi
wong-wong
bakal
pada
pasa.”
36
Gusti
Yésus
terus
mulangi
nganggo
gambar.
Dèkné
ngomong
ngéné:
“Apa
tau
ènèng
wong
nggunting
klambi
anyar
kanggo
nambal
klambi
sing
lawas?
Mesti
ora!
Awit
klambiné
anyar
mengko
mesti
rusak.
Karomenèh
gombalé
anyar
ya
ora
pantes
karo
klambiné
lawas.
37
Semono
uga
ora
ènèng
wong
madahi
anggur
anyar
nang
kantongan
lulang
sing
lawas.
Awit
nèk
ngono
mengko
anggur
sing
anyar
bakal
mbedahké
kantongané
sing
lawas.
Angguré
mesti
bakal
wutah
lan
kantongané
bakal
ora
kanggo
gawé.
38
Anggur
anyar
kuwi
kudu
disimpen
nang
kantongan
lulang
sing
anyar
uga.
39
Semono
uga,
wong
sing
ngombéné
anggur
lawas
ora
bakal
gelem
ngombé
anggur
anyar.
Dèkné
bakal
ngomong:
‘Anggur
sing
lawas
énak
tenan.’”