1
Ing
dinané
minggu,
ésuk
mruput,
wong
wédok-wédok
mau
pada
budal
nang
kuburan
nggawa
barang-barangé
sing
wis
dityawiské
kanggo
ngrumati
layoné
Gusti
Yésus.
2
Kadung
tekan
nggoné,
wong-wong
weruh
nèk
watu
sing
nutupi
kuburané
wis
diglundungké.
3
Wong
wédok-wédok
mau
terus
mlebu,
nanging
layoné
wis
ora
ènèng.
4
Dongé
ijik
pada
ngadek
nang
kono
lan
bingung
mikirké
prekara
kuwi,
lah
kok
dadakan
ènèng
wong
lanang
loro
nganggo
salin
putih
sumeblak
ngadek
nang
ngarepé.
5
Wong
wédok-wédok
mau
kagèt
banget
terus
pada
ndingkluk.
Wong
lanang
loro
mau
terus
ngomong:
“Kenèng
apa
kowé
kok
pada
nggolèki
wong
sing
urip
nang
tengahé
wong
mati?
6
Dèkné
ora
ènèng
nang
kéné,
Dèkné
wis
tangi.
Apa
ora
pada
kélingan
marang
tembungé,
dongé
Dèkné
ijik
nang
Galiléa.
7
Dèkné
lak
ngomong
ngéné
ta:
‘Anaké
Manungsa
wis
pinesti
dielungké
marang
tangané
wong
dosa
terus
dipentèng.
Sakwisé
kuwi,
ing
telung
dinané,
Dèkné
bakal
tangi
menèh.’”
8
Wong
wédok-wédok
mau
terus
kélingan
marang
tembungé
Gusti
Yésus
kuwi.
9
Sakwisé
balik
sangka
kuburan,
wong
wédok-wédok
mau
terus
pada
ngomongké
bab
lelakon
kuwi
kabèh
marang
murid
sewelas
lan
marang
liya-liyané.
10
Wong
wédok-wédok
sing
ngomongké
bab
lelakon
mau
yakuwi:
Maria
Makdaléna,
Yohanah
lan
Maria,
ibuné
Yakobus
lan
wong
wédok-wédok
liyané
sing
uga
bebarengan
karo
wong-wong
mau.
11
Nanging
para
rasul
ora
pada
ngandel
marang
omongé
wong-wong
kuwi,
jaréné
namung
ngobrol.
12
Nanging
rasul
Pétrus
terus
gelis-gelis
lunga
nang
kuburan.
Kadung
nginguk
njeruh
dèkné
namung
weruh
moriné
nang
kono.
Dèkné
nggumuné
éram-éram,
terus
mulih
karo
mikir-mikir
apa
sing
entas
klakon
nang
kuburan
kono.
13
Ing
dina
kuwi
ènèng
muridé
Gusti
Yésus
loro
sing
pada
mlaku
arep
nang
désa
Emaus.
Désa
Emaus
kuwi
adohé
kira-kira
rolas
kilomèter
sangka
kuta
Yérusalèm.
14
Karo
mlaku
wong
loro
kuwi
pada
ngomongké
bab
sing
entas
klakon
mau.
15
Dongé
ijik
omong-omongan
ngono
kuwi
Gusti
Yésus
déwé
terus
teka
mbarengi
mlaku.
16
Wong
loro
mau
ora
nitèni
nèk
kuwi
Gusti
Yésus,
embuh
kenèng
apa
kok
pada
pangling
karo
Dèkné.
17
Gusti
Yésus
terus
ngomong:
“Kowé
kuwi
pada
ngomongké
apa
ta?”
Wong
loro
mau
terus
mandek
lan
kétok
sedi.
18
Sing
siji,
sing
jenengé
Kléopas,
semaur:
“Tak
kira
namung
Kowé
déwé
sing
manggon
nang
Yérusalèm
sing
ora
ngerti
bab
lelakon-lelakon
ing
dina-dina
sing
kepungkur
kuwi.”
19
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Enèng
lelakon
apa
ta?”
Saurané:
“Lelakon
bab
Gusti
Yésus
sangka
kuta
Nasarèt.
Dèkné
nabi
sing
kwasa
banget
ing
penggawéné
lan
ing
piwulangé,
sing
kajèn
tenan
nang
ngarepé
Gusti
Allah
lan
nang
tengahé
manungsa.
20
Para
pengarepé
imam
lan
para
pengarepé
bangsané
awaké
déwé
wis
pada
netepké
setrapan
pati
marang
Dèkné,
mulané
terus
dipentèng.
21
Awaké
déwé
kabèh
malah
wis
njagak-njagakké
nèk
Dèkné
sing
bakal
ngluwari
bangsa
Israèl.
Saiki
lelakon
kuwi
malah
wis
kliwat
telung
dina.
22
Malah
saiki
sedulur-sedulur
wédok
sangka
golongané
awaké
déwé
pada
marakké
awaké
déwé
kagèt
banget.
23
Jaréné
mau
ésuk
mruput
pada
budal
nang
kuburan,
nanging
ora
nemu
layoné
Gusti
Yésus.
Terus
pada
mulih
lan
ngomong
nèk
weruh
mulékat
loro.
Mulékaté
mau
jaréné
ngomong
nèk
Gusti
Yésus
wis
tangi
sangka
pati.
24
Kantyané
awaké
déwé
terus
pada
budal
nang
kuburan
lan
pada
nyeksèni
déwé
nèk
sembarang
sing
diomong
karo
sedulur-sedulur
wédok
bener
kabèh.
Nanging
kantya-kantya
mau
ora
weruh
Dèkné.”
25
Gusti
Yésus
terus
ngomong
marang
wong
loro
mau:
“Kowé
kok
bodo
temen
lan
angèl
temen
pretyaya
marang
sembarang
sing
wis
diomongké
karo
para
nabi.
26
Kristus
kuwi
lak
kudu
nglakoni
kasangsaran,
supaya
sakwisé
kuwi
kaangkat
ing
kaluhuran.”
27
Gusti
Yésus
terus
ndunung-ndunungké
marang
wong
loro
mau
bab
apa
sing
wis
diomong
nang
Kitab
Sutyi
bab
Kristus,
wiwit
sangka
kitab-kitabé
nabi
Moses
nganti
tekan
kitab-kitabé
para
nabi
liyané.
28
Kadung
wis
tyedek
karo
désa
sing
arep
diparani,
Gusti
Yésus
étok-étoké
arep
mlaku
terus.
29
Nanging
wong
loro
mau
pada
ngalang-alangi
Dèkné
ngomong:
“Mbok
hayuk
mampir
nang
omahé
awaké
déwé
waé,
awit
wis
surup,
sedilut
menèh
wis
peteng.”
Gusti
Yésus
terus
mlebu
nang
omahé
wong
loro
mau.
30
Kadung
njagong
bebarengan
arep
mangan,
Gusti
Yésus
terus
njikuk
roti
lan
ndonga,
maturkesuwun
marang
Gusti
Allah.
Sakwisé
kuwi
terus
nyuwil
roti,
terus
dielungké
marang
wong
loro
mau.
31
Sakwat
mripaté
wong
loro
mau
kebukak
terus
bisa
nitèni
Gusti
Yésus,
nanging
Dèkné
wis
ngilang
sangka
mripaté
wong-wong
mau.
32
Wong
loro
mau
terus
ngomong:
“Wah,
mau
atiku
jan
krasa
tenan,
dongé
Dèkné
ndunung-ndunungké
isiné
kitab-kitabé
nabi
Moses
lan
para
nabi
liyané.”
33
Wong
loro
mau
terus
terusan
ngadek
lan
balik
menèh
nang
kuta
Yérusalèm.
Nang
kono
pada
ketemu
karo
rasulé
Gusti
Yésus
sing
sewelas,
sing
wis
pada
ngumpul
karo
murid-murid
liyané.
34
Sing
pada
ngumpul
mau
ngomong:
“Gusti
wis
ngétok
marang
Simon!
Dèkné
pantyèn
wis
tangi
menèh!”
35
Wong
loro
sangka
désa
Emaus
mau
uga
ngomongké
marang
para
murid
sing
pada
nglumpuk
bab
apa
sing
wis
dialami
déwé
dongé
nang
dalan.
Uga
pada
ngomongké
nèk
ora
pangling
karo
Gusti
Yésus,
dongé
Dèkné
nyuwil
roti.
36
Dongé
murid-murid
mau
ijik
pada
ngomongké
bab
kuwi
terus
dadakan
waé
Gusti
Yésus
ngadek
nang
tengahé
lan
mbagèkké:
“Tentrem
anaa
ing
kowé!”
37
Murid-murid
kabèh
pada
kagèt
lan
wedi,
mikiré
weruh
memedi.
38
Nanging
Gusti
Yésus
ngomong:
“Kenèng
apa
kowé
kok
pada
wedi
lan
kenèng
apa
kok
pada
mangu-mangu?
Delokké
tangan
lan
sikilku.
Iki
pantyèn
Aku
tenan.
Demèken
déwé
kéné
awakku.
Apa
memedi
nduwé
daging
lan
balung
kaya
Aku
iki.
Kowé
weruh
déwé
ta?”
39
(24:38)
40
Sak
barengé
ngomong
ngono
kuwi
Gusti
Yésus
nduduhké
tangané
lan
sikilé.
41
Jalaran
murid-muridé
durung
ngandel
sangking
bungah
lan
nggumuné,
Gusti
Yésus
terus
takon:
“Apa
nang
kéné
ènèng
apa-apa
sing
kenèng
dipangan?”
42
Murid-muridé
terus
nggawa
iwak
gorèngan
sak
iris.
43
Iwak
sak
iris
mau
terus
dipangan
nang
ngarepé
murid-muridé
karo
Gusti
Yésus.
44
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
ngomong
ngéné
marang
murid-muridé:
“Prekara-prekara
iki
wis
tak
omongké
marang
kowé
dongé
Aku
ijik
bebarengan
karo
kowé.
Aku
wis
ngomong
nèk
kabèh
sing
wis
ditulis
bab
Aku
nang
kitabé
nabi
Moses
lan
kitabé
para
nabi
liyané
lan
uga
nang
kitab
Masmur
kudu
klakon.”
45
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
mbukak
pikirané
murid-muridé,
supaya
pada
dunung
marang
Kitab
Sutyi.
46
Gusti
Yésus
ngomong:
“Nang
Kitab
Sutyi
wis
ketulis
nèk
Kristus
kudu
nglakoni
sangsara
lan
tangi
menèh
sangka
pati
ing
telung
dinané.
47
Uga
wis
ketulis
nèk
Jenengé
Kristus
bakal
dikabarké
marang
kabèh
bangsa,
nèk
Gusti
Allah
ngekèki
pangapura
marang
wong
sing
pada
ngakoni
dosa-dosané
lan
pada
nglakoni
urip
sing
anyar.
Kabar
iki
bakal
digelarké
molai
nang
kuta
Yérusalèm.
48
Lah
kowé
kabèh
wis
nyeksèni
bab
prekara
kuwi
mau
kabèh.
49
Lan
Aku
déwé
bakal
ngekèki
marang
kowé
apa
sing
wis
dijanji
karo
Bapakku.
Mulané
kowé
aja
pada
lunga
sangka
kuta
Yérusalèm
ndisik,
nanging
pada
ngentènana
tekané
kekuwatan
sangka
swarga
kanggo
kowé.”
50
Sakwisé
kuwi
Gusti
Yésus
terus
nggawa
murid-muridé
metu
sangka
kuta
Yérusalèm
nang
panggonan
tyedek
karo
désa
Bétani.
Nang
kono
Gusti
Yésus
terus
ngunggahké
tangané
lan
mberkahi
murid-muridé.
51
Sak
barengé
mberkahi
mau,
Gusti
Yésus
kaangkat
munggah
nang
swarga,
pisah
sangka
para
muridé.
52
Murid-muridé
terus
pada
sujut
nyembah
marang
Dèkné,
terus
balik
nang
kuta
Yérusalèm
karo
ati
sing
bungah
banget.
53
Murid-murid
mau
terus
ora
lunga
sangka
Gréja
Gedé
lan
pada
memuji
lan
maturkesuwun
marang
Gusti
Allah.