1
Ratu
Agripa
terus
ngomong
marang
rasul
Paulus:
“Kowé
saiki
kenèng
mbales
kelahanmu!”
Rasul
Paulus
terus
ngunggahké
tangané
lan
ngomong
ngéné:
2
“Duh
ratu
Agripa,
bungah
tenan
aku
dikèki
kelunggaran
mbales
kelahané
wong-wong
Ju
bab
aku
nang
ngarepé
ratuné.
3
Aku
bungah,
jalaran
aku
ngerti
nèk
ratu
Agripa
ngerti
apik
bab
adat-tata-tyarané
bangsa
Ju.
Mulané
aku
nyuwun
tenan,
supaya
ratu
Agripa
gelem
ngrungokké
tembungku
karo
sabar.
4
“Wong
Ju
kabèh
ngerti
uripku,
awit
kawit
tyilikanku
aku
urip
nang
tengahé
bangsaku
nang
Yérusalèm.
5
Wong-wong
wis
kenal
aku
suwi
lan
nèk
gelem
bisa
nyeksèni
déwé
nèk
kawit
mbiyèn
aku
nurut
agama
temen
tenan,
ing
sakjeroné
golongané
para
Farisi.
6
Nèk
dipikir
aku
ngadek
nang
kéné
iki
sakjané
jalaran
aku
pretyaya
marang
prejanjiané
Gusti
Allah
marang
mbah-mbahané
awaké
déwé,
nèk
Dèkné
bakal
nangèké
wong
mati.
7
Taleré
bangsa
Israèl
rolas
ngarep-arep
prejanjian
kuwi
ndang
bisa
keturutan,
mulané
mbah-mbahané
awaké
déwé
ya
pada
ngabekti
marang
Gusti
Allah
awan
lan
wengi.
Lan
jalaran
aku
uga
nduwèni
pengarep-arep
iki,
duh
ratu,
aku
dikelahké
karo
wong-wong Ju.
8
Apa
jalarané
kok
wong-wong
Ju
ora
pada
pretyaya
nèk
Gusti
Allah
nangèké
Gusti
Yésus
sangka
pati?
9
“Mauné
aku
déwé
ya
mikir
kudu
ngrusak
kabar
kabungahan
bab
Gusti
Yésus
sangka
Nasarèt.
10
Lan
aku
molai
karo
penggawéan
kuwi
nang
Yérusalèm.
Aku
terus
njaluk
layang
pangwasa
marang
para
pengarepé
imam,
kanggo
nglebokké
wong
Kristen
pirang-pirang
nang
setrapan.
Nèk
ènèng
sing
kudu
dipatèni
mbarang
aku
ya
mèlu
setuju.
11
Ping
pira
waé
aku
ngleboni
sinaguk-sinaguk
lan
meksa
wong-wong
sing
Kristen
supaya
ninggal
pengandelé.
Sangking
sengitku
karo
wong-wong
kuwi,
aku
sampèk
budal
nang
kuta-kuta
nang
liya
negara
arep
nyekel
wong-wong
Kristen
kuwi.
12
“Mulané
aku
terus
budal
nang
kuta
Damaskus,
manut
kongkonané
lan
nggawa
layang
pangwasané
para
pengarepé
imam.
13
Lah
nanging
nang
tengah
dalan
ing
wayah
awan
nggentar,
duh
ratu
Agripa,
aku
dadakan
weruh
padang
semlorot
sangka
langit,
sing
padangé
ngungkuli
padangé
srengéngé.
Pepadang
kuwi
nyloroti
aku
lan
wong-wong
sing
mèlu
aku.
14
Awaké
déwé
kabèh
tiba
nang
lemah
lan
aku
terus
krungu
swara
ing
tembung
Ibrani
ngomong
marang
aku
ngéné:
‘Saulus,
Saulus,
kenèng
apa
kowé
kok
nyiya-nyiya
Aku?
Kowé
nggawé
tatuné
awakmu
déwé
kaya
sapi
sing
nyépak-nyépak
palangé
sing
digawé
ngepluk
kaé.’
15
Aku
terus
takon:
‘Gusti,
kowé
kuwi
sapa
ta?’
Gusti
terus
semaur:
‘Aku
iki
Yésus,
sing
mbok
siya-siya.
Ngadeka.
Aku
ngétok
marang
kowé
kuwi
awit
Aku
arep
netepké
kowé
dadi
peladènku.
Kowé
bakal
dadi
seksi
marang
wong
liyané
nèk
kowé
ing
dina
iki
weruh
Aku
lan
uga
bab
prekara
liya-liyané
sing
mbésuk
bakal
tak
duduhké
marang
kowé.
Kowé
bakal
tak
luwari
sangka
bangsa
Israèl
lan
bangsa
liya-liyané
lan
saiki
kowé
tak
kongkon
marani
bangsa-bangsa
kuwi.
16
(26:15)
17
(26:15)
18
Kowé
bakal
melèkké
mripaté
lan
nuntun
wong-wong
kuwi
sangka
pepeteng
marani
pepadang,
supaya
wong-wong
mau
utyul
sangka
pangwasané
Sétan
lan
mara
marang
pangwasané
Gusti
Allah.
Jalaran
pada
pretyaya
marang
Aku,
dosané
wong-wong
mau
bakal
tak
ngapura
lan
wong-wong
mau
bakal
dadi
umat
sing
tak
pilih.’
19
“Ratu
Agripa,
sakploké
kuwi
aku
terus
manut
marang
tembung
sing
tak
tampa
sangka
swarga
kuwi.
20
Aku
terus
ndisik
déwé
nang
kuta
Damaskus,
sangka
kono
aku
terus
nang
kuta
Yérusalèm,
terus
nang
bawah
Yudéa
kabèh
lan
uga
marang
wong-wong
sing
dudu
Ju.
Aku
ngabari
wong-wong,
supaya
pada
molai
urip
sing
anyar
lan
pada
mbalik
marang
Gusti
Allah
lan
pada
nduwèni
klakuan
sing
tyotyok
karo
kauripan
sing
anyar.
21
Jalaran
sangka
kuwi
para
penuntuné
wong
Ju
terus
nyekel
aku,
dongé
aku
nang
Gréja
Gedé,
tujuané
arep
matèni
aku.
22
Nanging
tekané
saiki
aku
dipageri
karo
Gusti
Allah,
mulané
saiki
aku
ngadek
nang
kéné,
ngekèki
paseksi
marang
kabèh
wong,
sing
gedé
lan
sing
tyilik.
Sing
tak
omong
iki
tunggalé
waé
karo
sing
wis
tau
diomongké
karo
para
nabi
lan
uga
nabi
Moses
dèk
mbiyèn.
23
Nabi
Moses
lan
para
nabi
liyané
dèk
mbiyèn
wis
ngomongké
nèk
Kristus
bakal
nglakoni
kasangsaran,
nanging
uga
Dèkné
bakal
tangi
sangka
pati
sing
ndisik
déwé
lan
bakal
ngabarké
marang
wong
Ju
lan
sing
dudu
Ju
bab
pepadang
sing
nggawa
keslametan
ing
uripé
manungsa.”
24
Dongé
rasul
Paulus
ijik
ngomong
ngono
kuwi,
gramang
Fèstus
terus
mbengok:
“Paulus,
kowé
saiki
wis
édan
tenan!
Kowé
kuwi
kokèhan
pangerti,
mulané
dadi
édan.”
25
Rasul
Paulus
terus
semaur:
“Aku
ora
édan,
bapak
gramang.
Omongku
kuwi
kabèh
bener
lan
pikiranku
waras
tenan.
26
Ratu
Agripa
ngerti
kabèh
iki.
Karo
dèkné
aku
bisa
blaka
waé,
awit
sembarang
kuwi
kabèh
klakoné
ora
ndelik-ndelik!
27
Ratu
Agripa
apa
pretyaya
marang
sing
ditulis
karo
para
nabi?
Aku
ngerti
nèk
ratu
Agripa
pretyaya.”
28
Ratu
Agripa
semaur:
“Apa
kowé
mikir
nèk
gampang
waé
aku
mbok
dadèkké
wong
Kristen?”
29
Rasul
Paulus
terus
ngomong:
“Aku
kepéngin
ndonga
marang
Gusti
Allah,
supaya
ora
suwi
menèh
ora
namung
ratuné,
nanging
wong
kabèh
sing
pada
ngrungokké
marang
aku
ing
dina
iki
bisa
kaya
aku,
kejaba
sangka
enggonku
diranté
iki.”
30
Sakwisé
kuwi
ratu
Agripa
lan
gramang
Fèstus
lan
ratu
Bèrniké
lan
wong
kabèh
pada
ngadek.
31
Dongé
lunga,
ratuné
lan
gramangé
pada
guneman:
“Wong
iki
ora
nduwé
salah
apa-apa
sing
marakké
dèkné
kudu
dipatèni.”
32
Ratu
Agripa
terus
ngomong
marang
gramang
Fèstus:
“Semunggoné
wong
iki
prekarané
ora
njaluk
diunggahké
nang
nggoné
ratu
gedé,
saiki
dèkné
wis
bisa
metu.”