1
Para
sedulur,
aku
nggawé
putusan
ora
niliki
kowé
kuwi,
awit
aku
emoh
ndadèkké
sediné
atimu,
kaya
dongé
aku
teka
sing
ndisik
kaé.
2
Awit
nèk
aku
sampèk
nggawé
sedimu,
aku
déwé
ya
mèlu
sedi.
Apa
ya
ènèng
sing
bakal
bisa
nglipur
aku
nèk
kowé
pada
sedi.
3
Mulané
para
sedulur,
tenimbang
aku
teka
nang
nggonmu,
aku
luwung
nulis
layang
waé.
Nang
layang
kuwi
aku
wis
ndunung-ndunungké
bab
prekara-prekara
sing
kudu
mbok
tata.
Dadiné
nèk
aku
teka
nang
nggonmu,
kowé
bisa
nggawé
bungahé
atiku
tenan,
ora
ndadèkké
sediku
terus.
Lan
aku
ya
pretyaya
nèk
kowé
pada
nggatèkké
marang
tembung-tembungku
kuwi,
supaya
aku
bisa
bungah.
Nèk
aku
bungah,
kowé
kabèh
mesti
ya
mèlu
bungah.
4
Para
sedulur,
pada
ngertia
nèk
ora
kepénak
enggonku
nulis
layang
kuwi,
nanging
karo
ati
sing
susah
lan
sedi.
Aku
ora
kuwat
ngempet
eluhku.
Aku
blas
ora
nduwé
gagasan
marakké
kowé
sedi,
ora,
nanging
aku
malah
kepéngin
ndunungké
sepira
gedéné
katrésnanku
marang
kowé.
5
Sedulur
sing
nggawé
rétyok
kuwi
sakjané
ora
ndadèkké
susahé
aku,
nanging
sing
susah
malah
kowé
kabèh,
senajana
ora
kebatyut
banget.
6
Wujuté
dèkné
ya
wis
mbok
garap
bebarengan
lan
wujuté
ya
wis
tyukup.
7
Saiki
sedulur
kuwi
dingapura
waé
lan
diangkat
menèh,
supaya
aja
sampèk
semplak
atiné.
8
Mulané
aku
nyuwun
tenan
marang
kowé
kabèh
para
sedulur,
dikétokké
nèk
kowé
trésna
tenan
marang
dèkné.
9
Lan
aku
ya
pretyaya
nèk
kowé
bakal
nuruti
karepku,
awit
aku
nulis
layang
sing
ndisik
kuwi,
uga
jalaran
aku
kepéngin
ngerti
kowé
pada
nuruti
tembung-tembungku
apa
ora.
Wujuté
kabèh
omongku
ya
mbok
lakoni.
10
Para
sedulur,
nèk
kowé
ngapura
sedulur
kuwi,
ngertia
nèk
aku
uga
mèlu
ngapura
dèkné.
Aku
pantyèn
ngapura
sedulur
kuwi,
senajan
salahé
dèkné
ya
ora
tak
gawé
sebab
lan
Kristus
déwé
weruh
nèk
aku
ngapura
sedulur
kuwi
ing
lair
lan
batin,
awit
aku
nuju
apa
sing
betyik
kanggo
kowé
kabèh.
11
Dadiné
Sétan
ora
bisa
nemu
dalan
kanggo
ngrusak
awaké
déwé,
awit
awaké
déwé
ngerti
akalé
dèkné
kepriyé.
12
Para
sedulur,
dongé
aku
teka
nang
kuta
Troas
arep
nggelarké
kabar
kabungahané
Kristus,
Gusti
ya
nggawèkké
dalan
aku,
wujuté
ya
wong
pirang-pirang
pada
seneng
ngrungokké.
13
Nanging
ing
atiku
rasané
meksa
ora
kepénak,
awit
aku
durung
kepetuk
karo
sedulur
Titus
sing
kudu
nggawa
kabar
sangka
nggonmu.
Mulané
aku
ya
ora
suwi
nang
kuta
Troas
kono,
aku
terus
pamitan
arep
nang
bawah
Masedonia.
14
Para
sedulur,
aku
maturkesuwun
marang
Gusti
Allah,
awit
nang
endi
waé
Dèkné
nuntun
aku.
Lan
jalaran
sangka
pitulungané
Gusti
Allah
wong-wong
bisa
ngerti
nèk
aku,
sing
mauné
mungsuhé,
saiki
dadi
peladèné
Kristus.
Saiki
nang
endi
waé
sing
tak
parani,
aku
bisa
nggelarké
kabar
kabungahané
Kristus
lan
sangka
pitulungané
Gusti
Allah
wong
pirang-pirang
pada
gelem
nampa
kabar
kabungahan
iki,
éling-éling
kaya
lenga
wangi
sing
ngabar
kaé.
15
Kanggo
Gusti
Allah
aku
ya
kaya
ambuné
lenga
wangi
kaé,
tegesé
Gusti
Allah
seneng
tenan
enggonku
nggelarké
kabar
kabungahané
Kristus.
Aku
nggelarké
kabar
kabungahan
iki
ora
namung
marang
wong-wong
sing
pada
nampa
keslametan,
nanging
uga
marang
wong-wong
sing
nampa
karusakan.
16
Kanggo
wong-wong
sing
bakal
nampa
karusakan
kabar
kabungahan
iki
kaya
ambuné
batangé
wong
mati,
nanging
kanggo
wong-wong
sing
nampa
keslametan
malah
kaya
ambuné
lenga
wengi.
Apa
ènèng
sing
kuwat
ngerjani
penggawéan
iki?
17
Para
sedulur,
aku
ora
kaya
liya-liyané
sing
pada
nggelarké
pituturé
Gusti
kanggo
nggolèk
bati,
ora
béda
kaya
bakul
sing
ngiderké
dagangané
kaé,
ora.
Nanging
awaké
déwé
iki
dadi
peladèné
Kristus,
awaké
déwé
ngerti
nèk
Gusti
Allah
déwé
sing
mréntah
awaké
déwé.
Dèkné
nyawang
awaké
déwé
lan
Dèkné
ngerti
nèk
awaké
déwé
nyambutgawé
karo
ati
sing
resik.