1
Rasul
Paulus
lan
Silas
terus
liwat
kuta
Amfipolis
lan
kuta
Apolonia
tekan
kuta
Tèsalonika.
Nang
kono
ènèng
sinaguk.
2
Kaya
sak
lumrahé
rasul
Paulus
terus
mlebu
mbrono
mèlu
kumpulan.
Sampèk
telung
sabat
terus-terusan
rasul
Paulus
tukar
pikiran
karo
wargané
sinaguk
kono
bab
ayat-ayaté
Kitab
Sutyi.
3
Rasul
Paulus
ndunung-ndunungké
ayat-ayat
mau
lan
mbuktèkké
nèk
Kristus
kudu
nandang
sangsara
lan
ditangèkké
sangka
pati.
Dèkné
ngomong
ngéné:
“Gusti
Yésus
iki
sing
tak
kabarké
marang
kowé,
Dèkné
sing
dadi
Kristus.”
4
Enèng
wong
siji-loro
sing
pretyaya,
terus
pada
mèlu
karo
rasul
Paulus
lan
Silas;
semono
uga
okèh
wong
Grik
sing
mauné
mèlu
agama
Ju,
malah
okèh
wong
wédok,
wong
gedé-gedé,
sing
uga
pada
pretyaya.
5
Weruh
wong
okèh
dadi
wong
Kristen
wong-wong
Ju
terus
pada
panas
atiné.
Terus
nglumpukké
wong-wong
nakal
kongkon
nggawé
gègèran,
marakké
sak
kuta
kabèh
ramé
gègèran.
Wong-wong
terus
mlebu
omahé
Jason
nggolèki
rasul
Paulus
lan
Silas,
arep
digawa
nang
ngarepé
kumpulané
warga
kuta.
6
Kadung
rasul
Paulus
lan
Silas
ora
ketemu,
wong-wong
terus
nyèrèt
Jason
lan
wong
pretyaya
siji-loro,
digawa
nang
ngarepé
penggedéné
kuta
kono
karo
ngomong:
“Wong-wong
kuwi
nang
endi
waé
nggawé
rétyok
lan
saiki
nang
kéné
ditampa
karo
Jason.
Wong-wong
kuwi
nerak
wèt-wèté
ratuné
Rum,
awit
ngomong
nèk
ènèng
ratu
liyané
sing
jenengé
Yésus.”
7
(17:6)
8
Tembung
kuwi
nggawé
gègèré
wong
okèh
lan
uga
para
penggedéné
kuta.
9
Para
penggedé
mau
terus
njaluk
bayaran
duwit
marang
Jason
lan
kantya-kantyané.
Sakwisé
dibayar,
Jason
lan
liyané
terus
dietyulké.
10
Ing
mbenginé
kuwi
sedulur-sedulur
pada
ngongkon
rasul
Paulus
lan
Silas
lunga
nang
kuta
Béréa.
Sak
tekané
nang
Béréa
rasul
Paulus
lan
Silas
terus
nggolèki
sinaguk.
11
Wong-wong
Ju
nang
kuta
kono
luwih
gemati
tenimbang
wong
Tèsalonika.
Wong-wong
Ju
nang
kuta
Béréa
kono
pada
seneng
ngrungokké
piwulang
sing
digelarké
karo
rasul
Paulus
lan
Silas.
Saben
dina
wong-wong
iki
pada
matya
Kitab
Sutyi,
kepéngin
ngerti
piwulangé
rasul
Paulus
kuwi
bener
apa
ora.
12
Ing
sak
tengahé
wong-wong
kono
okèh
sing
pada
pretyaya
lan
okèh
wong
gedé
sangka
bangsa
Grik,
lanang
lan
wédok,
dadi
wong
Kristen.
13
Nanging
wong
Ju
nang
kuta
Tèsalonika
pada
krungu
nèk
rasul
Paulus
lan
Silas
nggelarké
pituturé
Gusti
Allah
nang
kuta
Béréa,
terus
pada
mbrono,
ngojok-ojoki
lan
ngobong-obongi
atiné
wong
okèh
sing
ngumpul
nang
kono.
14
Mulané
sedulur-sedulur
terus
gelis-gelis
ngongkon
rasul
Paulus
nang
pinggir
laut,
arep
digawa
nang
kuta
Aténe,
nanging
Timotius
lan
Silas
ditinggal
nang
Béréa.
15
Kadung
wis
tekan
kuta
Aténe,
sedulur-sedulur
sing
ngeterké
rasul
Paulus
terus
balik
menèh
nang
Béréa.
Rasul
Paulus
nyuwun
sedulur-sedulur
iki
kongkon
ngomongi
Silas
lan
Timotius,
supaya
ndang
nusul
dèkné.
16
Rasul
Paulus
saiki
ngentèni
tekané
Silas
lan
Timotius.
Nang
kuta
Aténe
kono
dèkné
sedi
tenan
weruh
retya-retya
brahala
pirang-pirang,
sasaté
ngebeki
panggonan
kono.
17
Nang
sinaguk
rasul
Paulus
omong-omongan
karo
wong
Ju
lan
wong-wong
sing
dudu
Ju,
nanging
mèlu
agama
Ju.
Saben
dina
dèkné
ya
ngono
kuwi
nang
lataré
pasar,
karo
sapa
waé
sing
liwat
kono.
18
Enèng
filosof
sangka
golongan
Epikuri
lan
Stoiki
sing
pada
bantah-bantahan
karo
rasul
Paulus.
Enèng
sing
ngomong:
“Apa
ta
sing
diomongké
karo
tukang
ngobrol
kuwi?”
Enèng
menèh
sing
ngomong:
“Wong
kuwi
mesti
mulangké
bab
déwa-déwa
sing
anyar!”
Wong-wong
ngomong
ngono
kuwi,
jalaran
rasul
Paulus
nggelarké
bab
Gusti
Yésus
lan
tanginé
sangka
pati.
19
Rasul
Paulus
terus
diejèk
nang
panggonan
kumpulané
para
filosof,
panggonan
sing
jenengé
Eropakus.
Wong-wong
ngomong
ngéné:
“Awaké
déwé
kepéngin
ngerti
bab
piwulang
sing
anyar
sing
mbok
wulangké
iki.
20
Awit
ènèng
prekara-prekara
sing
anyar
kanggo
awaké
déwé,
mulané
awaké
déwé
kepéngin
ngerti.”
21
Wong
Aténe
lan
bangsa
liyané
sing
manggon
nang
kuta
kono
kuwi
dina-dinané
namung
seneng
ngrungokké
lan
ngrembuk
bab
prekara-prekara
sing
anyar.
22
Rasul
Paulus
terus
ngadek
nang
ngarepé
Eropakus
kono
terus
ngomong:
“Para
sedulur
nang
Aténe!
Aku
nitèni
sangka
werna-werna
prekara
nèk
kowé
kuwi
wong
agama.
23
Awit
dongé
aku
mlaku-mlaku
nang
kuta,
aku
weruh
nang
sak
tengahé
panggonan
sembayang
ènèng
altar
sing
tulisané
ngéné:
‘Kanggo
gusti
allah
sing
awaké
déwé
ora
kenal’.
Ya
bab
Gusti
Allah
sing
mbok
sembahi
tanpa
kowé
kenal
iki
aku
ngabarké
marang
kowé.
24
Ya
Gusti
Allah
iki
sing
nggawé
jagat
sak
isiné.
Lan
ya
Gusti
Allah
iki
Gusti
Allahé
langit
lan
bumi.
Gusti
Allah
iki
ora
manggon
nang
omah
gawéané
manungsa.
25
Gusti
Allah
iki
ya
ora
mbutuhké
sesajèn
apa
waé
sangka
manungsa,
kaya
Dèkné
kekurangan
apa-apa
waé.
Malah
Dèkné
sing
ngekèki
ambekan
lan
urip;
Dèkné
sing
ngekèki
sembarang
marang
manungsa.
26
Sangka
wong
siji
Gusti
Allah
wis
ndadèkké
bangsa-bangsa,
supaya
pada
manggon
nang
sak
jembaré
bumi
kéné.
Ya
Gusti
Allah
iki
sing
wis
kawit
wiwitané
ngarani
waktuné
lan
watesé
panggonan-panggonan
kanggo
manungsa.
27
Gusti
Allah
enggoné
nindakké
kuwi
kabèh,
supaya
manungsa
pada
nggolèki
Dèkné
lan
beja
tenan
nèk
bisa
ketemu
karo
Dèkné.
Awit
sakjané
Gusti
Allah
kuwi
ora
adoh
karo
awaké
déwé.
28
Enèng
sing
tau
ngomong:
‘Jalaran
sangka
pangwasané
Gusti
Allah
awaké
déwé
urip
lan
awaké
déwé
manggon
ing
donya
iki.’
Kaya
sing
wis
diomongké
karo
para
tukang
tulis
sangka
tengahmu:
‘Awaké
déwé uga
turunan
sangka
Gusti
Allah.’
29
Lan
jalaran
awaké
déwé
iki
anaké
Gusti
Allah,
mulané
ya
ora
bener
nèk
awaké
déwé
nganggep
nèk
Gusti
Allah
kuwi
kétoké
kaya
retya
gawéan
emas,
selaka
apa
watu,
manut
pikirané
lan
kapinterané
manungsa.
30
Gusti
Allah
ora
mikirké
jamané
mauné,
dongé
manungsa
ora
kenal
marang
Dèkné,
ora,
nanging
saiki
Gusti
Allah
ngabarké
nèk
kabèh
manungsa
kudu
ninggal
klakuan
sing
ala
lan
nurut
Dèkné.
31
Awit
Gusti
Allah
wis
netepké
dina
enggoné
Dèkné
arep
ngrutu
jagat;
Dèkné
wis
miji
wong
siji
sing
bakal
nindakké
kuwi.
Mulané,
kanggo
mbuktèkké
iki
Gusti
Allah
wis
nangèké
wong
iki
sangka
pati.”
32
Sakwisé
wong-wong
mau
krungu
rasul
Paulus
ngomongké
bab
tanginé
wong
mati,
terus
ènèng
sing
pada
ngguyu
tembungé
rasul
Paulus
mau,
ènèng
sing
ngomong
ngéné:
“Suk-suk
waé
aku
arep
ngrungokké
menèh.”
33
Rasul
Paulus
terus
lunga
sangka
Eropakus
kono.
34
Nanging
ènèng
wong
siji-loro
sing
pretyaya
lan
mèlu
rasul
Paulus,
kayadéné
Dionisius,
tukang
pikir
nang
Eropakus
kono,
uga
ènèng
wong
wédok
sing
jenengé
Damaris
lan
liya-liyané
menèh.